چکیده:
هدف:هدف این مقاله بررسی اثرات اجرایی شدن سیاست مالیات سبز بر میزان انتشار آلایندهها با تأکید بر توسعه انرژیهای تجدیدپذیر، با استفاده از روش GMM، و برای دوره زمانی 1396-1381 در ایران است. یکی از مهمترین چالشهای فراروی دولتها در قرن بیست و یکم، بحرانهای زیستمحیطی است. سیاستهای کلان اقتصادی میتواند تغییراتی را در کارکردهای نظام زیستمحیطی ایجاد کنند که این تغییرات به ویژه از نقطه نظر ایجاد آلودگیها میتوانند بسیار قابل اهمیت باشند. سیاستهای مالی از جمله مالیاتها از عمدهترین سیاستهای کلان اقتصادی هست. مالیات سبز در اصطلاحات جدید مالیاتی، به عنوان پایههای مؤثر و اجرایی به منظور کنترل آلودگی قلمداد میشود. این نوع مالیات که بر پایه هزینه است، میتواند آلودگی را کاهش داده و کارایی در اقتصاد را افزایش دهد. یکی دیگر از راهکارهای مهم در جهت کنترل و کاهش آلودگی، گسترش زیرساختهای مربوط به انرژیهای تجدیدپذیر است. روش:در این تحقیق برای بررسی موضوع از آمار و اطلاعات بانک مرکزی، مرکز آمار ایران و ترازنامه انرژی در دوره زمانی 1396-1381، روشهای پانل دیتا و روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) استفاده شده است. یافتهها: بر اساس یافتههای پژوهش رابطه بین مالیاتهای سبز و انتشار آلایندهها برای استانهای مورد بررسی منفی است. همچنین، تولید و مصرف انرژیهای تجدیدپذیر اثری معکوس بر انتشار آلایندهها دارد. به عبارتی استفاده از این انرژیها منجر به کاهش انتشار آلایندهها میشود. علاوه بر این با افزایش مصرف انرژی فسیلی و توسعه انسانی میزان انتشار گاز CO2 افزایش مییابد. در نهایت رابطه معکوس میان درجه صنعتی شدن و انتشار آلایندهها مبین این مطلب است که بخش عمدهای از آلودگی ایجاد شده به واسطه بخش حمل و نقل و خدمات است و در واقع وجود تکنولوژیهای قدیمی در این بخش، منجر به افزوده شدن روزانۀ انتشار گازهای آلاینده شده است. نتیجهگیری:نتایج پژوهش حاکی از آن است که اجرای سیاست مالیات سبز بر کاهش انتشار آلایندههای زیستمحیطی اثر گذار است.با توجه به افزایش تعداد آلایندههای زیستمحیطی، توجه به تعریف و اجرای سیاستهای مالیاتی در قالب مالیاتهای سبز از اهمیت زیادی برخوردار است. لذا دولت مرکزی و دولتهای محلی در استانها باید نسبت به اجرای این سیاستها اهتمام بورزند. همچنین، تولید و مصرف انرژیهای تجدیدپذیر اثری معکوس بر انتشار آلایندههای زیستمحیطی دارد. به عبارتی توسعه و جایگزینی مصرف این انرژیها با انرژیهای فسیلی میتواند منجر به کاهش انتشار آلایندهها شود.
Objective: The purpose of this paper is to investigate the effects of green tax policy implementation on co2 emissions with emphasis on renewable energy usage development by using the GMM method, and during 2002 to 2017 period in Iran. One of the major challenges facing governments in 21st century is environmental crises, and this challenge is one of the major problems in Iran’s future because of its technological and ecological situation. The macroeconomic policies can make changes in environmental performance of the system and fiscal policies including taxes are one of the major macroeconomic policies. The green tax in the new tax terminology and it is considered as an effective and efficient foundation for pollution control. This type of tax is based on cost, reduced pollution and promote efficiency in economy. Another important strategy for controlling and reducing pollution is the use of renewable energy sources. Methods: In this research, to study the subject, we use the Central Bank, Statistic Center of Iran and energy balance sheet data bases during the period 2002 to 2017, and also panel data model and generalized method of movement (GMM) have been used. This method is a powerful estimator that, unlike the maximum likelihood method, does not require accurate information on the distribution of error terms and also, this method, which is used in dynamic aggregate data, is based on the assumption that equation error terms are uncorrelated with a set of instrumental variables. Results: According to the research findings, the relationship between green taxes and emissions is negative for the studied provinces. Also, the production and consumption of renewable energy has the reverse effect on the emission of pollutants. In other words, the use of these energies reduces the emission of pollutants. In addition, with increasing fossil energy consumption and human development, the amount of CO2 emissions increases. Finally, the inverse relationship between the degree of industrialization and the emission of pollutants indicates that a major part of the pollution is caused by the transport and services sector and in fact, the presence of old technologies in this sector has led to an increase in the daily emission of pollutants. Conclusion: The results indicate that the implementation of green tax policy has an effect on reducing the emission of environmental pollutants. Due to the increasing number of environmental pollutants, it is very important to pay attention to the definition and implementation of tax policies in the form of green taxes. Therefore, the central government and local governments in the provinces should make efforts to implement these policies. Also, the production and consumption of renewable energy has the opposite effect on the emission of environmental pollutants. In other words, developing and replacing the consumption of these energies with fossil fuels can reduce the emission of pollutants.
خلاصه ماشینی:
ارزیابی و تحلیل اثرات اجرایی شدن سیاست مالیات سبز بر توسعه انرژیهای تجدیدپذیر در ایران شیوا قادری آزاد خانزادی 1 محمدشریف کریمی چکیده هدف : هدف این مقاله بررسی اثرات اجرایی شدن سیاست مالیات سبز بر میزان انتشار آلاینده ها با تأکید بر توسعه انرژی های تجدیدپذیر، با استفاده از روش GMM، و برای دوره زمانی ١٣٩٦-١٣٨١ در ایران است .
این نـوع مالیـات بر پایه هزینه است و نسبت به هر واحد انتشار آلاینده یا تخریب زیست محیطی وضع میشود و از طریق افزایش هزینه های اجتماعی باعث کاهش سطح تولید آلاینده به مقدار بهینه اجتماعی آن و در نتیجه کاهش سـطح آلاینـده ها مـیشـود؛ کـه این امر منجر به افزایش کیفیت و بهتر شدن محیط زیست (فایده سبز) میشود (کالان ٥ و همکاران ، ٢٠٠٩).
استفاده از انرژی های تجدیدپذیر می تواند باعث کاهش وابستگی به منابع فسیلی، کاهش انتشـار گازهـای آلاینده از بخش های تولید و مصرف منابع انرژی و همچنین باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کـه تـأثیر اساسـی بـر گرمایش جهان دارند و به تبع آن ، حفظ امنیت و سلامت انسان ها و محیط زیست شود (لانتز و دوریس ٦، ٢٠٠٩).
در این راستا، هدف ایـن مقالـه ، بررسـی اثـرات اجـرای سیاسـت مالیات سبز بر میزان انتشار آلاینده ها با تأکید بر توسعه انرژی های تجدیدپـذیر، بـا اسـتفاده از روش GMM و بـرای دوره زمانی ١٣٩٦-١٣٨١ در ایران است .
(به تصویر صفحه مراجعه شود) به طوری که : it(٢ L): لگاریتم میزان انتشار سرانه گاز دی اکسیدکربن به عنوان شاخص آلودگی زیست محیطی برای استان i و در دوره t برحسب تن به نفر است .
Quarterly Journal of Economics and Modeling State Clean Energy Practices: Renewable Energy Rebates.