چکیده:
ﻃﺒﻖ آﯾﺎت ﻗﺮآن و اﺣﺎدﯾﺚ اﻫﻞ اﻟﺒﯿﺖ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم و ﺳﺎﯾﺮ ادﻟﻪ، زن ﺣﻖ ﻧﺪارد از ﻣﻨﺰل ﺧﺎرج ﺷﻮد ﺑﺪون اذن ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮد؛ در واﻗﻊ در اﯾﻨﺠﺎ ﺷﺎرع ﺑﺮای ﺷﻮﻫﺮ ﯾﮏ ﻧﻮع ﺣﻖ از ﺟﻬﺖ اذن ﺧﺮوج دادن ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮد ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ و وﻗﺘﯽ ﺷﻮﻫﺮ از اﯾﻦ ﺣﻖ ﻣﺘﻤﺘﻊ ﺷﺪ و در ﺻﻮرت اذن دادن درﺑﺎره ﭼﯿﺰی ﺑﻪ زن« اذن در ﺷﺊ »، ﺑﻪ ﺣﮑﻢ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﻟﻮازم آن ﻫﻢ اذن داده اﺳﺖ؛ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮدن دﻟﯿﻞ ﻗﺎﻋﺪه ﻣﻼزﻣﻪ اذن در ﺷﺊ ﺑﺎ اذن در ﻟﻮازم آن، در ﻋﻘﺪ ﻧﮑﺎح و اﯾﻦ اﻣﺮی ﺑﺪﯾﻬﯽ و ﻋﻘﻠﯽ اﺳﺖ؛ ﺣﺎل ﺳﻮال اﺻﻠﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﻋﺪه ﻣﻼزﻣﻪ اذن در ﺷﺊ ﺑﺎ اذن در ﻟﻮازم آن در ﻋﻘﺪ ﻧﮑﺎح، اﻋﺘﺒﺎر و ﮐﺎرﺑﺮد دارد؟ و در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺳﻌﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال ﭘﺎﺳﺦ داده ﺑﺸﻮد و ﻧﻈﺮ ﻣﻮاﻓﻘﯿﻦ و ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ آن ﻣﻄﺮح و ﺑﺮرﺳﯽ ﺑﺸﻮد و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺟﻤﻊ ﺑﻨﺪی و ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی ﺻﻮرت ﺑﮕﯿﺮد.
خلاصه ماشینی:
واژههاي كليدي: قاعده ملازمه، اذن در شئ، اذن در لوازم، عقد نکاح مقدمه قاعده ملازمه بین اذن در شئ و اذن در لوازم آن نقش مهمی و کاربردی در فقه و حقوق دارد بدین بیان که در فقه این قاعده مذکور در بسیاری از ابواب فقه جاری می شود مثل عقد بیع در بحث صحت عقد بیع فضولی که متوقف بر اذن مالک (اصیل) است و لازمه اذن مالک این است که رد مالک بعد از اجازه آن تاثیری ندارد (انصاری، 1434، ج3، ص426) و ما می خواهیم در این تحقیق بررسی و پژوهش کنیم که آیا این قاعده مذکور در عقد نکاح معتبر است؟ و بر فرض اعتبار داشتن آن، در عقد نکاح کاربرد عملی دارد؟ بدین بیان که این قاعده در عمل در بحث عقد نکاح دارای آثار و لوازم است یا خیر؟ به عنوان مثال در صورت بروز اختلاف بین زن و شوهر آیا این قاعده مذکور می تواند اختلاف آنها را حل و فصل کند یا خیر؟ اهداف تحقیق عبارت است از اینکه: آشنایی با اعتبار و کاربرد قاعده ملازمه اذن در شئ با اذن در لوازم آن در عقد نکاح و بررسی فقهی اعتبار و کاربرد قاعده مذکور در عقد نکاح و آشنایی با مصادیق این قاعده در عقد نکاح در قانون مدنی ایران و ارائه راه کار های علمی و عملی متناسب با موضوع تحقیق و آشنایی با منابع مورد رجوع در بحث قاعده ملازمه اذن و لوازم آن در عقد نکاح؛ سوال اصلی تحقیق عبارت است از اینکه قاعده ملازمه اذن در شئ با اذن در لوازم آن در عقد نکاح از منظر فقه امامیه و حقوق ایران چگونه است؟ یا چه احکام و آثاری به دنبال دارد؟ سوال های دیگری که در تحقیق پاسخ داده می شود این است که منظور از«قاعده ملازمه»، «اذن در شئ» و «اذن در لوازم» چیست؟ و اینکه اعتبار و کاربرد قاعده ملازمه اذن در شئ با اذن در لوازم آن در عقد نکاح را از لحاظ فقهاء و حقوق ایران چگونه است؟ پیشینه تحقیق بدین نحو است: مراغی، سید میر عبد الفتاح ، العناوین الفقهیة، قم، نشر تبلیغات اسلامی، چاپ اول و نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، بیروت، لبنان، نشر دار احیاء التراث العربی، 1404ه.