چکیده:
برجام یا برنامه جامع اقدام مشترک بین ایران و شش قدرت برتر جهانی این قابلیت را دارد که تاثیرات عمیقی بر چشم انداز تحولات در خاورمیانه و همچنین عرصه بینالمللی بگذارد؛ زیرا ایران با دولتهای همسایه خود در منطقه رقابت تنگاتنگی دارد. در جهان غرب این امید وجود دارد که این توافق بتواند به توسعه روابط دیپلماتیک سیاسی و اقتصادی ایران در عرصه بینالمللی و منطقهای بعد از برجام کمک کند؛ اما در عین حال پتانسیل بالقوهای برای جمهوری اسلامی ایران بعد از آن، برای تشدید رقابت در میان بازیگران مختلف در خاورمیانه و عرصه بینالمللی وجود دارد. اکنون در این تحقیق پرسش این است که در به دنبال این توافق (برجام)، موقعیت ایران در منطقه خاورمیانه و جهان چه وضعیتی پیدا کرده است؟ و برجام تا چه اندازه در آینده مناسبات ایران با منطقه نقش خواهد داشت و نسبت آن با دیگر عوامل قبل از برجام چگونه است؟ در واقع هدف از این پژوهش بررسی تاثیر توافق هستهای با تمرکز بر سیاست خارجی ایران در قبال رویدادهای خاورمیانه و بینالملل است. فرضیه پژوهش براین مبنا استوار است که در دوره موسوم به پسا برجام، جمهوری اسلامی ایران سعی داشته با توجه به فرصتهای پیش آمده قدرت منطقهای خود را در هدایت و حل و فصل بحرانهای منطقه از جمله بحران سوریه، عراق در مبارزه با گروههای تروریستی در مقایسه با برخی دیگر از قدرتهای منطقهای رقیب از جمله عربستان و رژیم اسرائیل تثبیت کند. استفاده از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی برای اثبات ادعای تحقیق مطمح نظر میباشد.