چکیده:
یکی از مهمترین مسائل در یک جامعه به خصوص در نهاد خانواده، مسئله تربیت است که دین مبین اسلام نکات متعددی را در این باره برای مخاطبانش بیان نموده است؛ از کوچکترین تا بزرگترین نکات پیرامون تربیت در منابع اسلامی یافت میشود. تربیت پرورشی است که از راه انتقال معنا صورت می گیرد تحلیل ابعاد مسئله تربیت، یکی از ضرورت هایی است که باید صورت بگیرد و از منظر آموزه های اسلام که رسالت آن تعلیم و تربیت است، بررسی شود. پژوهش حاضر تهدیدات فراروی تربیت اسلامی را با روشی توصیفی- تحلیلی از نوع کتابخانه ای مورد واکاوی قرار داده است. یافته های پژوهش نشان می دهد در عصر حاضر مسائلی سبب کم رنگ شدن تربیت اسلامی شده است که اساس تربیت به سمت تربیت لیبرالی رفته است. برای حل این تهدیدات نیاز است خانوادهها و والیات تربیت آموزههای اسلامی را در وهله اول مرور کنند و در وهله بعدی با برنامهریزی به فرزندان انتقال دهد.
خلاصه ماشینی:
تهدیدات فراروی تربیت اسلامی در عصر حاضر مجتبی انصاری مقدم 1 1 دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه میبد، پژوهشگر و مدرس دانشگاه چکیده یکی از مهمترین مسائل در یک جامعه به خصوص در نهاد خانواده، مسئله تربیت است که دین مبین اسلام نکات متعددی را در این باره برای مخاطبانش بیان نموده است؛ از کوچکترین تا بزرگترین نکات پیرامون تربیت در منابع اسلامی یافت میشود.
بدین ترتیب، با توجه به نیاز انسان نسبت به معنویت اصیل و حقیقی و شناخت مراحل و ویژگیهای تربیتی آن برای کسب ملکات روحی و معنوی راستین و رسیدن به آرامش و قرب الهی، اهمیت دارد که گزارههای اسلامی موجود در این مقوله شناسایی و مورد واکاوی قرار گیرند.
از جهت سابقه و پیشینه پژوهش، تحقیقاتی در زمینه تربیت اسلامی نگاشته شده است؛ باغگلی (1389) در پژوهشی با عنوان «مروری بر رویکردهای اندیشمندان غربی به تربیت معنوی انسان» به این نتیجه رسیده که انسان غربی دوباره خود به معنویت، دو رویکرد را انتخاب نموده: رویکرد اول (ایمانگرایی)، شامل دیدگاه افرادی چون وینگنشتاین متاخر و پلنتیگاه است؛ بدین معنا که فهم دین از دایره عقلانیت خارج شده و آموزههای دینی، خود بنیاد تلقی میشوند.
مصباحی جمشید و همکاران (1396) در تحقیقی وضعیت عقل، دین و علم در عصر پستمدرس و ملاحظات آن در تربیت معنوی را با رویکرد انسانشناسانه بررسی نمودند و نتیجه گرفتند رویارویی انسان پست مدرن با معنویت، فارغ از اتصال و اتکای معرفتی و وجودی به این مفاهیم است؛ چون انسانشناسی پستمدرنی ماهیتی را برای انسان در نظر میگیرد که طبق آن غایت و روش معنویت نیز همچون ذات انسانی ماهیتی سیال دارد و تناقضپذیر است.