چکیده:
در راستای ارزیابی سنجش رضایت از زندگی از دیدگاه اسلام، در این پژوهش به ساخت و هنجاریابی «مقیاس رضایت از زندگی با رویکرد اسلامی» پرداخته شد؛ بر این اساس، ضمن مرور کتب دینی، 38 گویه استخراج و پرسشنامة اولیه تنظیم شد. در قالب یک طرح پیمایشیـتوصیفی، تعداد 100 نفر از دانشجویان دورة کارشناسی دانشگاه اصفهان انتخاب و با استفاده از این مقیاس ارزیابی شدند.
محاسبة تعیین روایی این مقیاس بهشیوۀ شناسایی عوامل بنیادین و همبستگی مقیاسها با نمرۀ کل نشان داد این مقیاس دارای چهار عامل به نامهای «احساس رضایت»، «سلوک رضایتمندانه»، «اعتقاد به خدا» و «امید به آینده» بود که همگی دارای همبستگیهای مثبت و معنادار بالایی با نمرۀ کل مقیاس هستند(01/ 0 >p). محاسبۀ پایایی به شیوة آلفای کرونباخ هم نشان داد آلفای کل مقیاس برابر با 88/ 0 است. ضریب آلفای مقیاس اول برابر با 80/ 0، مقیاس دوم برابر با 73/ 0، مقیاس سوم برابر با 80/ 0 و مقیاس چهارم برابر با 57/ 0 بود. مقایسة نمرات دانشجویان دختر و پسر هم در این مقیاس نشان داد میانگین نمرات دختران دانشجو در مقیاسهای اعتقاد به خدا و احساس رضایت و کل مقیاس بهطور معنیداری بیش از دانشجویان پسر بود(05/ 0 >p).
نتایج نهایی این تحقیق نشان میدهد مقیاس رضایت از زندگی اسلامی دارای روایی و پایایی مطلوبی است و قابلیت استفاده در فعالیتهای پژوهشی و مداخلهای را دارد.