چکیده:
هدف از پژوهش حاضر تهیه و ساخت مقیاس «خداآ گاهی» با توجه به آموزههای
برآمده از منابع معتبر اسلامی و تعیین ویژگیهای روانسنجی (اعتبار و روایی)
آن بود؛ بدین منظور، ابتدا به روش توصیفی و تحلیل متن» آیات و روایات مربوط
به ساز خداآ گاهی طبقهبندی و گزارههای نشانگر این سازه طراحی شد. پس از
تأیید روایی محتوایی این مقیاس توسط هشت نفر از کارشناسان خبرۀ حوزه و
دانشگاه، درنهایت پرسشنامۀ ۲۵ گزارهای در یک طیف چهار گزینهای لیکرتی
به آزمون آزمایشی گذاشته شد. در مرحلۀ نهایی اول ۲۲۵ و دوم ٢0۰ نفر نمونه
به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب و به روش پیمایشی،ویڑگیهای
روانسنجی مقیاس بررسی شد.
یافتهها نشان داد که مقیاس خداآگاهی ازنظر رواییسنجی محتوایی،
ملاکی، سازهای و افزایشی روایی لازم وبالایی دارد. در تحلیل عوامل اکتشافی
روانشناختی، نشانگر روایی افزایشی و توان تبیین و پیشبینی این مقیاس به عنوان
یک ابزار روانشناختی است. این مقیاس ازنظر اعتباریابی به روش بازآزمایی»
دونیمهسازی، همسانی درونی و ضریب آلفای کرونباخ (۰/۹۰) هم اعتبار لازم و
مطلوب را دارد. درنتیجه مقیاس خداآ گاهی میتواند به عنوان اہزاری با ویژگیهای
روان سنتحی روا و معتبر در پژوهشهای اسلامی و روانشناختی استفاده شود.