دادستان دغدغه عدالت در قاب و قالب سینما مقاله

مستند «فقر و فحشا» همانی بود که از مسعود ده نمکی به عنوان یک روزنامه‌نگار دغدغه‌مند می‌توانستی سراغ بگیری؛ مستندی که تلاش داشت به ریشه‌های وقوع فقر و علت پدیداری عفریت فساد نقبی زند و تماشاگر را به تأمل وا دارد و سهم وی را در سربرآوردن فجایع اجتماعی بازشناسی و بازخواست کند. نمی‌دانم؛ شاید استدلال او این بود که سینما طیف وسیع‌تری از مخاطبان را شامل می‌شود و دارای زبان برنده‌تر و موثرتر و اثر عمیق‌تری است. ده نمکی حالا با «دادِستان» همان حرف و فریاد فقر و فحشا را تکرار کرده است، اما این بار عمق حرف و سطح فریاد افزون شده است. ده نمکی حتما می‌داند‌اشاره به عدالت فی نفسه هزینه دارد و حالا که او شمشیر خود را تیزتر کرده است و رجز خود را روشن‌تر و برّنده‌تر از پیش می‌خواند باید منتظر تحمل هزینه‌های سهمگین‌تری نیز باشد.