مسئولیت کیفری سفیه در فقه و حقوق کیفری (رافع مسئولیت یا کاهش مسئولیت) مقاله

سفیه شخصی است که در خرج کردن اسراف و تبذیر می کند و تصرف مالی او عاقلانه نیست. سفیه به دلیل ضعف عقلی که در امور مالی دارد از تصرف در اموال خود منع شده است و معاملاتی که او انجام می دهد با اجازه ولی یا قیم نافذاست. اما موضوع بررسی در این نوشتار بررسی مسئولیت کیفری سفیه در فقه و حقوق کیفری است با توجه به این که سفیه ضعف عقلی دارد آیا می توان او را به دلیل اینکه فاقد عقل کامل می باشد از مسئولیت مبرا دانست؟ یا اینکه او در امور غیرمالی دارای کمال عقل می باشدو اگر مرتکب جرمی می شود باید مثل عموم افراد به مجازات برسد.

An idiot is a person who spends extravagantly and squanders, and his financial possession is not wise. The idiot has been banned from seizing his property due to his intellectual weakness in finances, and the transactions he carries out are enforceable with the permission of the guardian or custodian. But the subject of this article is the study of the criminal responsibility of an idiot in jurisprudence and criminal law. Or he has perfect intellect in non-financial matters and if he commits a crime, he should be punished like the general public.

اما موضوع بررسی در این نوشتار بررسی مسئولیت کیفری سفیه در فقه و حقوق کیفری است با توجه به این که سفیه ضعف عقلی دارد آیا می توان او را به دلیل اینکه فاقد عقل کامل می باشد از مسئولیت مبرا دانست؟ یا اینکه او در امور غیرمالی دارای کمال عقل می باشدو اگر مرتکب جرمی می شود باید مثل عموم افراد به مجازات برسد. آیا شخصی که حسن و قبح اعمال خود را نمی داند می توان او را مجازات کرد؟ در مورد مجنون بیان شده است که جنون او به هر درجه ای که باشد رافع مسئولیت کیفری اوست. هرچند اين تمايز معقول است و گاهي حتي براي دستيابي به نتيجه عادلانه ضروري است، اساسنامه ديوان اين سؤال را بدون پاسخ ميگذارد كه آيا دفاع خاص، توجيه‌كننده است يا معاف‌كننده؟ اما به رغم اينكه متن اساسنامه ديوان، عوامل توجيه كننده جرم را از عوامل رافع مسئوليت كيفري متمايز نمي سازد در هنگام تفسير مقررات ذيربط بايد به فلسفه اين تمايز توجه شود. بنابراين، در چارچوب اساسنامه ديوان بين المللي كيفري، عوامل رافع مسئوليت كيفري در صورتي قابل استناد است كه متهم در هنگام ارتكاب عمل، به يكي از اين عوامل مبتلا باشد. Jones (eds), The Rome Statute of The International Criminal Court: A Commentary, New York, Oxford University Press, 2002. 8. Cassese, Antonio, International Criminal Law, 2nd, New York, Oxford University Press Cassese, 2008.