چکیده:
«#یست‌مدرتیسم. همان گونه که از واژه‌اش استتباط می‌شود. به معنای پشت سر گذاشتن
مدرئیته است+ یعنی دوره‌ای که خوه با نفی سنت شکل گرفته است* (بی نیاز ۲۰۳۰۱۳۸۸
پست‌مدرئیسم از تماپزهای سخت‌گیرانه‌ی ژانرها طفره می‌رود و بر التقاط زانرها. تقلید
مخحکانه, طنز و بازیگوشی در اجرای آثار هنری تاکید می‌کند و از پازتابش و خود - آگاهی. از هم
تبختگی و نایپوستگی به ویژه در ساختارهای روانی: ایهام. عمژمانی و همچتین تاگید بر
سوژه‌های ساختارگریزه مرکزگریز باری می‌فبرد. مش پسامدرن از اتکه‌های به هم ریخته شده
تشکیل شده است که باید آنها را کنار هم جید تا تصویر کامل و واحد به وجود آید.
«اصول متعددی از جمله مرئزگریز. تکه‌گزاری. تفلید ادبی. تکنیگ یینامتنی. رودررومی
روایت خرد در برایز روایت کلان: پوچ‌گرایی, نکنیک فطلعدقعلعه‌شد ی و همچنین تبون قاعده و
قطعیت در معتا و ساختار در داستان بستمدرن وجود دارند* زبست 3 ،۲۳۹، 1۹۹۶].
«خانمجه و میتابی* زندگی پبرزنی ۸۸ ساله را درایک آسایشگاه سالمتدان روایت می‌کند که
به مرور خاطراتش می‌پردازد و در این مرور خواننده با زتان متفاوتی از فرهنگ و سطوح مختلف
اجتماعی آشدا می‌شود. زناتی غمکین که مسکن است هر کدام از فرهنگ. سطح دانش و خانواده
متفاوتی برخوردار باشند. اما در نهایت قرباتبان سرخورده‌ی جامعه هستند. تمایشنامه‌ی #خانمچه مهتایی یکی ار آخرین ار اکبر رادی محسوپ می شود که دارای مضمونتی اجتماغعی است د
تصویر واقعی, یگ زندگی ایرانی: را به شپوای خاس که موره پخت قرار خواهد. گرفت قضان
میی دشفت, این نمایشنامه با ناهی به جاپخاه زن ایرانی در سه مقطلع تاریخی معاصر دارای فضایی
غیرریالیسلی و شیوه‌ای نوپردازانه است.
در این پژوهش ، ضمن اشاره به روایت پست مدرن و ویژگی های بارز به یررسی و کشف تکنیک ها و شگردهای هنری موجود در «خانمچه و مهتابی» خواهیم پرداخت
(
, 
, 
)
