رویکردی تعلیمی بر مفهوم واژه عشق درگزیده ای از منظومه های غنایی قرن های هفتم تانهم مقاله

نویسنده: صفیان بلداجی، یوسف ؛ رادمنش، عطا محمد ؛

زبان و ادب فارسی (دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج) پاییز 1398- شماره 40 ، B (دانشگاه آزاد/ISC (‎19 صفحه - از 231 تا 249 )

کلیدواژه ها: تعلیم عشق منظومه غنایی هشت قرن هفت The Seven Eighth Century education love

fa en

چکیده:

چکیده: این پژوهش در پی بررسی واژه عشق در منظومه های غنایی هفتم تا نهم است ومساله اصلی آن پاسخ به این پرسش است که سرایندگان این دوره زمانی با مواجهه با واژه عشق چه توصیه ای برای مخاطبان خود داشته اند و یا ایشان را به تشویق یا تحذیر رهنمون ساخته اند در این میان از مثنوی های عاشقانه محمد عصار تبریزی ، نزاری قهستانی و خواجوی کرمانی وقاضی مسعود قمی ،امین احمد صافی وسلیمی جرونی بهره گرفته شده است وچنین مشخص می شود که در تعلیم عشق شاعران مذکور بیشتر با دید مثبت به واژه عشق نظر داشته اند و خوانندگان را به گذشت و دوری از منیت و کمال گرایی تشویق نموده اند . واژهای کلیدی : عشق ، تعلیم ،منظومه غنایی ،قرن هفت وهشت این نگارش در پی آن است مفهوم تعلیمی واژۀ عشق ، در بین سرایندگان منظومه‌های عاشقانه قرون ششم تا نهم را بررسی نماید هرچند هرکدام از منظومه های غنایی این دو قرن مفاهیم تعلیمی بسیاری در منظومه های خود وارد ساخته اند که از حوصله بحث خارج است اما همانطور که اشاره شد برآن هستیم نظر سرایندگان در مواجهه با واژه عشق را بررسی نماییم تا آشکار گردد هر کدام ازایشان برای مخاطبان خود چه توصیه ای داشته اند و در این بین ازسرایندگانی مانند نزاری قهستانی، محمد عصار تبریزی، خواجوی کرمانی، خواجه مسعود قمی، سلیمی جرونی و امین احمدصافی نام می آوریم

خلاصه ماشینی:

(تهانوي، ج ١٠١٢/٣)اين واژه در قرآن هيچ گاه به کار نرفته است ولي با مترادفاتي مانند حب ، شوق ، انس و مودت کاربرد داشته است (محمدي، ١٣٨١: ٥١)افلاطون در کتاب ضيافت از دونوع عشق سخن مي گويد يکي عشق آسماني که مختص عارفان و پرهيزگاران است وعشق زميني که مي بايست محتاطانه با آن برخورد نمود تا فرجام آن به بي بندو باري و هرزگي نرسد (افلاطون ،١٣٨٥ :٧٦ ) همچنين در رساله فدروس عشق را«اشتياق دارا شدن خوبي » و«تقاضاي تملک زيبايي مي داند (مدي،١٣٧١:٥ ) ويا «عشق کيفيتي نفساني است مبتني بر اشتياق شديد به زيبايي»(همان :٣٠)با اين وجود در ادبيات فارسي مي توان از سه نوع عشق سخن گفت نخست عشق ظاهري و ننگي دوم عشق هاي رمانتيک که بر اساس تناسب روحي دو طرف ايجاد مي شود و سوم عشق آسماني که منظور سرايندگان منظومه هاي غنايي همان عشق رمانتيک ويا اروتيک است ،بنابراين هرکدام ازسرايندگان بر حسب نگاه خود به فلسفۀ هستي و براساس روحيات خود عشق را وسيله اي براي بيان احساسات قرار داده اند و همين تفاوت در احساسات و ديدگاه ها موجب تقسيم عشق به حقيقي، مجازي و يا آسماني و زميني شده است .

دریافت فایل ارجاع :
(پژوهیار, , , )

دانلود PDF
دانلود HTML

لینک کوتاه:

صفحه:

ورود / عضویت

برای مشاهده متن مقاله و یا دانلود آن لازم است وارد پایگاه شوید. در صورتی که عضو نیستید از قسمت عضویت اقدام فرمایید.

ورود