چکیده:
نهادهای حقوقی که گاه و بیگاه از کشورهای خارجی وارد ادبیات حقوقی ما می شود» باید بومی سازی شوندهء به گونه
ای که با اصول و مبانی حقوق داخلی هماهنگ گردند. اهدای جنین» نهاد حقوقی نوپیدایی است که در زادگاه خودء تابع
اصلی قرار گرفته است که از آن با عناوین بی نام بودن» محرمانگی یا رازداری یاد می شود. در حقوق ایرانء به دلیل اجمال
قانون نحوه ی اهدای جنین به زوجین نابارور و عدم انطباق مفاد آیین نامه ی اجرا ی این قانون با قوانین حاکم و نیز اصول
حقوقی» تردیدهایی وجود دارد. این نوشتار در پی آن است تا با بررسی مقررات حاکم» جایگاه کودکان آزمایشگاهی را در
حقوق داخلی تبیین نموده ر برای خلاءهای موجود ارائه ی راهکار نماید؛ از این جمله است ضرورت اصلاح قانون حاکم بر
ثبت اسناد سجلی و تصریح به رد محرمانگی در قانون نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور.
خلاصه ماشینی:
٤. بررسی قانون نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور ماده یک قانون مزبور مقرر می دارد: کلیه مراکز تخصصی درمان ناباروری ذی صلاح مجازند، با رعایت ضوابط شرعی و شرایط مندرج در این قانون ، نسبت به انتقال جنین های حاصله از تلقیح خارج از رحـم زوج هـای قـانونی و شـرعی پـس از موافقت کتبی زوجین صاحب جنین به رحم زنانی که پس از ازدواج و انجام اقدامات پزشکی ناباروری آنها بـه اثبـات رسـیده است ، اقدام نمایند (قانون نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور مصوب ١٣٨٢).
قانونگذار در ماده ی مرقوم تنها به مراکز تخصصی دارای صلاحیت اجازه داده است تا با رعایت ضوابط شرعی و شرایط مندرج در این قانون به انتقال جنین های به دست آمده از تلقیح خارج از رحم (تشکیل شده از زوج های شرعی و قانونی) به رحم زن نابارور دارای شوهر که ناباروری او به اثبات رسیده است ؛ اقدام نمایند.
شایان ذکر است که قید «با رعایت ضوابط شرعی» در طرح اولیه این قانون وجود نداشـت ، و مـتن ماده بدین صورت بود: از تاریخ تصویب این قانون کلیه ی مراکز تخصصی درمان نابـاروری مجـاز خواهنـد بـود بـا رعایـت شرایط مندرج در ذیل نسبت به انتقال جنین های اضافی حاصله از تلقیح خارج رحمی زوج های شرعی پس از احراز رسـمی اعراض نامبردگان از جنین های متعلقه ، به رحم زنانی که پس از ازدواج و انجام اقدامات پزشکی ، ناباروری آن ها (هـر یـک به تنهایی یا هر دو ) به اثبات رسیده اقدام نمایند.