چکیده:
حق آموزش از حقوق اولیه بشری است که فارغ از زمان و مکان و مسائلی از قبیل جنسیت، زبان، نژاد، دین و قومیت میبایست در مورد تمام اشخاصی که متولد میشوند و تا زمانی که میمیرند ادامه یابد. در حقوق اسلام؛ حق بر آموزش مورد تاکید قرآن، روایات و احادیث ائمه اطهار مورد است و با تعهدات دولتها در زمینه حمایت از آموزش و تداوم آن که موجبات تعالی و رشد جامعه است با مقررات حقوق بشری در خصوص تکلیف بر آموزش همگانی منافات ندارد. نظریات فقهی بیانگر آن است که حق آموزش و تعلیم و تربیت ابتدا وظیفه اصلی خانواده ها و دولت های حاکم در هر عصری است و دانش و دانایی تنها ممیز انسان از غیر انسان است که حقوق بین الملل بشر به حفظ این حق اولیه بشری به شکل قوانین موضوعه جدید تاکید مضاعف نموده ولی هنوز از ضمانت اجرای کافی برخوردار نیست و بایستی به شکل اجباری مورد همت و تلاش همگان قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
نظریـات فقهی بیانگر آن است که حق آموزش و تعلیم و تربیت ابتدا وظیفه اصلی خانواده ها و دولت های حاکم در هر عصری است و دانش و دانایی تنها ممیز انسان از غیر انسان است که حقوق بین الملل بشر به حفظ این حق اولیه بشری بـه شـکل قـوانین موضوعه جدید تاکید مضاعف نموده ولی هنوز از ضمانت اجرای کافی برخوردار نیست و بایستی بـه شـکل اجبـاری مـورد همت و تلاش همگان قرار گیرد.
در منابع دینی در باب اهمیت تعلیم و تعلم بسیار سخن رفته ، تا جایی کـه ایـن شـیوه تربیـت و آمـوزش بـه عنوان یکی از متعالیترین اهداف انبیاء شمرده شده است و از دیدگاه قرآن نیز شخص متصف به وصف علم دارای برتری است و جایگاه شایسته ای دارد.
بر این اساس ، نظام بین المللی حقوق بشر، تعلیم و آموزش رسمی ابتدایی، متوسطه و عالی را مورد توجه قرار داده ، حمایت مؤثری از حق آموزش پیش دبستانی، (پرورش و تربیت ) به عمل نیاورده است .
» در این ماده حق بهـره منـدی افـراد از آموزش و پرورش به گونه ای که موجب رشد همه جانبه شخصیت انسان و تقویت رعایت حقوق بشر و آزادیهـای اساسی باشد به عنوان یک آرمان مورد توجه قرار گرفته است .