چکیده:
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین در شرایط هایپوکسی نورموباریک برغلظت VEGF، اریتروپویتین، VO2max و شاخص خستگی بود. بدین منظور24 دانشجوی مرد غیرورزشکار داوطلب شرکت در پژوهش شدند. آزمودنی‌ها براساس حداکثر اکسیژن مصرفی درسه گروه هشت نفره، تمرین در شرایط هایپوکسی مطابق با ارتفاع4200 متر، تمرین در شرایط نورموباریک و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها پرسشنامه مشخصات عمومی و پزشکی را تکمیل نمودند، و برخی از شاخص‌های ترکیب بدن آنها نیز اندازه گیری شد. روز قبل از شروع دوره تمرینی در حالت ناشتا از آزمودنی‌ها خونگیری بعمل آمد. شاخص خستگی با تست وینگیت و VO2max آنها بوسیله دستگاه گاز آنالیزور اندازه گیری شد. هر دو گروه تجربی پروتوکل تمرینی مشابه‌ی را داشتند. (55% تا 75% اکسیژن مصرفی بیشینه به صورت فزاینده به مدت 45 دقیقه) بجز گروه هایپوکسی که با 12% هایپوکسی تمرین کردند. پروتوکل تمرینی شامل سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته بود. گروه کنترل هیچ گونه تمرینی انجام نداد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس دو طرفه . استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که هشت هفته تمرین در شرایط هایپوکسی- نورموباریک باعث تغییر معناداری در غلظت VEGF سرم (افزایش44 درصد) و VO2max (افزایش14%) در گروه هایپوکسی نسبت به دو گروه دیگر شد. همچنین هشت هفته تمرین در شرایط هایپوکسی هیچگونه تغییری در شاخص خستگی گروه‌ها ایجاد نکرد. نتیجه گیری: با وجودی که تمرینات استقامتی موجب بهبود vo2max و آنژیوژنز می‌شود، اما تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی می‌تواند این بهبود را تسریع کند.
The aim of this study was to investigate the effect of eight weeks training in hypoxia-normobaric or normal condition on serum VEGF, erythropoietin concentration, Fatigue Index (as angiogenesis index) and vo2max and fatigue index. Twenty Four untrained volunteer students participated in this study. Subjects were divided to three homogenous groups due to vo2max, training in hypoxia condition according to 4200m height, training in normobaric condition, and control. Descriptive character and clinical questionnaire are completed; in addition some of the body composition indexes of subjects were measured. Fasting blood sampling was taken the day before training protocol. Then fatigue index and vo2max were measured through Wingate test and gas analyzer respectively. Both experimental groups had the same training protocol (55-75% vo2max progressively, 45 min) except hypoxia group trained at 12% hypoxia. Training protocol were included three sessions per week for eight weeks. Control group did not participate in any exercise. The data were analyzed using independent t test and two way ANOVA . Findings showed that eight weeks training in hypoxia-normobaric condition changed serum VEGF concentration (44% increase) and vo2max (14% increase) significantly in comparison to other groups. In addition eight weeks training on hypoxic condition did not create any changes in fatigue index of groups. Conclusion: aerobic training can improve vo2max and angiogenesis, but training in hypoxia condition can accelerate improvement.
(
, 
, 
)
