چکیده:
هدف از این مطالعه مقایسه ثبات مرکزی و انعطافپذیری تنه در ورزشکاران پرورش اندام با غیرورزشکاران میباشد. بدین منظور 60 نفر شامل (30 ورزشکار پرورش اندام و 30 نفر غیرورزشکار) از بین ورزشکاران پرورش اندام نخبه سالم و افراد غیرورزشکار سالم انتخاب شدند. برای اندازهگیری ثبات مرکزی (فلکسوری، اکستنسوری، جانبی) از آزمونهای مک گیل استفاده گردید همچنین انعطافپذیری تنه در جهات فلکشن، اکستنشن، چرخش جانبی راست و چپ و فلکشن جانبی راست و چپ نیز بوسیله متر نواری اندازهگیری شدند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که زمان ثبات فلکسوری در گروه ورزشکاران پرورش اندام بطور معنیداری کمتر از غیرورزشکاران بود (001/0=P). همچنین انعطافپذیری تنه در جهات فلکشن (03/0=P) و اکستنشن (02/0=P) در گروه ورزشکاران پرورش اندام بطور معنیداری کمتر از غیرورزشکاران بود، اما در بین دامنه حرکتی (فلکسوری به اکستنسوری، فلکشن جانبی راست به چپ و چرخش به راست و چپ) بین دو گروه تفاوت معنیداری مشاهده نشد (05/0>p). یافتههای مطالعه حاضر نشان داد که افراد ورزشکار پرورشاندام دارای ثبات مرکزی کمتری در جهت فلکسوری و انعطافپذیری کمتری در جهات فلکشن و اکستنشن نسبت به غیرورزشکاران میباشند که این امر ممکن است این ورزشکاران را مستعد آسیب ناحیه تنه در آینده سازد.
The purpose of this study was to compare trunk core stability and flexibility between bodybuilders and non-athletes. 60 subject participated in this study (30 bodybuilders and 30non-athletes). The subjects were selected between healthy elite bodybuilders and healthy non-athletes. For core stability measuring (flexion, extension and lateral bridge) Mc Gill tests was used. Trunk flexibility in flexion, extension, right and left lateral flexion and right and left rotation was measured by meters. the results showed that the time of flexion stability in bodybuilders were significantly lower than non-athletes (p=0.001) and also flexibility of flexion (p=0.03) and extension (p=0.02) in bodybuilders group was significantly lower than non athletes, but the range of motion ratio in different direction (Flexion to extension, right and left lateral flexion and right and left rotation) were not significant between two groups (p