سپاس دکتر باطنی که با ما ماندی! مقاله

سپاس دکتر باطنی ژاله آموزگار که با ما ماندی !*(١) دکتر باطنی عزیز خوشحالم که در چنین موقعیت دلپذیری به عنوان یکی از قدیمی ترین همکارانت ١٠١ بخارا در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران ، صفحه ای دیگر از افتخاراتت را با هم ورق می زنیم : سال بیست و پنجم شماره ١٤٠ اولیای محترم موقوفات زنده یاد دکتر محمود افشار تو را به عنوان یکی از آذر ـ دی خدمتگزاران زبان فارسی برگزیده اند. به خاطر دارم زمانی که زبان مفهوم و راحت نوشته هایت را تحسین می کردم ، گفتی می دانی هر جمله ای را که می خوانید و به نظرتان ساده و آسان می آید محصول چند بار پاک کردن و دوباره نوشتن است ؟ تو یک زندگی پرفرازونشیب داشته ای و بارها برای ما و دیگران شرح شنیدنی زندگی ات را، زیروبم های آن را، دوران کودکی ات را در کوچه پس کوچه های اصفهان ، رفت وآمدهایت را در محیط پرتعصب آن روزگاران این شهر، مهربانی های ساده و بی ریای مادرت که راه مدرسه را بر تو هموار کرد، بازگو کرده ای.