چکیده:
هدف از این مقاله پاسخ به پرسشهای کلیدی زیر است: چرا نمیتوان یک چکیده کامل از فیلمنامه «جدایی نادر از سیمین» ارایه داد؟ چرا نادر، سیمین، ترمه، قاضی دادگاه طلاق و با کمی چشمپوشی پدر نادر شخصیتداستانی (پرسوناژ) هستند، ولی نه راضیه، نه آقای صمدی، نه سمیه، نه خواهر آقای صمدی و حتی قاضی دادگاه مربوط به اختلاف راضیه و نادر هیچکدام شخصیت داستانی (پرسوناژ) نیستند؟ چراعلیرغم حضور دائمی راضیه و خانوادهاش در این فیلم، آنها هیچ نقشی را بهعنوان کنشگر در این فیلم هیچ نقشی ندارند. و چرا این روایت دارای تکثر پیرنگ روایی است؟ چگونه میتوان روایتی متصور شد که از تکثر پیرنگ استفاده کرده باشد؟ آیا تکثر پیرنگ در یک فیلمنامه یا یک روایت امکانپذیر است؟ برای پاسخ به پرسشهای مطرح شده، فرض بر این است که این فیلمنامه، علیرغم ویژگیهای بسیاری که دارد احتمالا از یک پیرنگ ناقص پیروی میکند، و دلیل طرح پرسشهای گوناگون در این چکیده، ناشی از این پیرنگ ضعیف است. برای اثبات ادعای خود، نگارندگان مقاله، ابتدا از ویژگیهای مثبت این فیلم سخن خواهند گفت و در ادامه به یکی از عناصر اصلی ژرفساخت روایت خواهند پرداخت، یعنی عنصر پیرنگ، تا بدین وسیله نشان دهند که سکانسهای این فیلم یا فیلمنامه به صورت جدا زیبا هستند اما زمانیکه با یکدیگر در پیوند قرار میگیرند تا نحو روایت یا چینش سکانسها را تشکیل دهند دارای ضعف هستند. درست در همین مرحله است که عنصر پیرنگ این چینشهای نا صحیح را نشان خواهد داد.
The present paper aims to answer the following key questions: Why the script ofSeparation cannot be reduced to a full abstract? Why are Nader, Simin, Termeh, the divorce judge, and to some extent Nader’s father are personages, but Razieh, Mr Samadi, Somaieh, Mr Samadi’s sister, nor the judge in Razieh’s case against Nader are not? Why Razieh and anyone else from her family have no activist role? Why the narrative hasmultiple plots? How is a narrative with multiple plots conceivable? Is it possible at all? To answer these questions, it is assumed here that despite its many features, the script is possibly defective, and hence the above questions. To prove this, the authors begin with the movie’s strengths, and then move on to focus on one of one of deep, main elements of narration, namely the plot, to show that each sequence of the film is beautiful on its own but weaknesses emerge in the array. It is exactly at this stage that the plot shows these incorrect arrays.