چکیده:
هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ خودپندارۀ تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانشآموزان با توجه به نقش واسطهای خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از منظر روش توصیفی-همبستگی است. جامعۀ آماری تحقیق شامل 41,876 دانشآموز پسر دورۀ متوسطۀ اول شهر اصفهان است که در سال تحصیلی 1396-1395 مشغول به تحصیل بودهاند. حجم نمونه با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای 979 نفر انتخاب شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای اشتیاق تحصیلی (AEQ)، خودپندارۀ تحصیلی (SSCI)، خودکارآمدی تحصیلی (ASEI) و راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (MSLQ) استفاده کردیم. تجزیه و تحلیل دادهها به روش مدلسازی معادلات ساختاری و با نرمافزارهای آماری SPSS و Amos انجام گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد خودپندارۀ تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم بهطور مستقیم بر اشتیاق تحصیلی اثر دارند. همچنین خودپندارۀ تحصیلی به شکل غیرمستقیم و از دو مسیر خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم با اشتیاق تحصیلی ارتباط دارد؛ بنابراین برای افزایش اشتیاق دانشآموزان به تحصیل باید به متغیرهای خودپندارۀ تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و راهبردهای یادگیری خودتنظیم توجه کرد.
This study aims to investigate the relationship between academic self-concept and academic engagement of students with regard to the mediating role of academic self-efficacy and self-regulatory learning approaches. This paper is applied in terms of purpose, and is correlational in terms of method. The statistical population consists of 41,876 male students of Isfahan studying the first high school in 2016–2017. A sample of 979 individuals were selected via cluster sampling in several phases. The Academic Engagement Questionnaire (AEQ), the School Self-Concept Inventory (SSCI), the Academic Self-Efficacy Inventory (ASEI), and Motivated Strategies for Learning Questionnaire (MSLQ) were applied in order to collect data. The data was analyzed by using structural equation modeling method and by employing SPSS and Amos statistical software. The results of the analysis indicated that academic self-concept, academic self-efficacy, and self-regulatory learning approaches had a direct impact on academic engagement. In addition, self-concept had an indirect relationship with academic engagement in two ways of academic self-efficacy and academic self-regulatory learning approaches. Therefore, academic self-concept, academic self-efficacy, and academic self-regulatory learning approaches must be considered to increase academic engagement in students.
خلاصه ماشینی:
براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي اشتياق the School Self-Concept ,AEQ()Questionnaire تحصيلي (AEQ)، خودپندارة تحصيلي (SSCI)، خودکارآمدي the Academic Self-Efficacy ,SSCI()Inventory تحصيلي (ASEI) و راهبردهاي انگيزشي براي يادگيري (MSLQ)ILnevaernntionrgyQu)eAstSiEoIn(n,airaendMSMLoQt(ivawteerde apSptrliateedgiensordfoer استفاده کرديم .
The results of the نتايج تجزيه و تحليل داده ها نشان داد خودپندارة تحصيلي ، analysis indicated that academic self-concept, academicخودکارآمدي تحصيلي و راهبردهاي يادگيري خودتنظيم به طور مستقيم self-efficacy, and self-regulatory learning approachesبر اشتياق تحصيلي اثر دارند.
پژوهش ها در محيط هاي تحصيلي نشان مي دهد احساس خودکارآمدي مؤثر درمورد يادگيري، با شعف ، اشتياق ، تعيين اهداف يادگيري، استفاده از راهبردهاي يادگيري مؤثر، نظارت بر ادراک، ارزيابي پيشرفت اهداف ، اميد، خوش بيني و پيشرفت تحصيلي و ايجاد محيط هاي حمايتي، اشتياق تحصيلي، جهت گيري پيشرفت ، عملکرد تحصيلي، باورها و اهداف و دستاوردهاي تحصيلي، يادگيري خودتنظيم تحصيلي ، و نيازهاي اساسي روان شناختي و درگيري تحصيلي رابطه دارد (شانک و پاجرس ، ٢٠٠٥؛ الهدابي و کارپينسکي، ٢٠٢٠؛ ديشمن ، مکليور، داودا، ساندرز و پت ، ٢٠١٩؛ فلدمن و کوبوتا، ٢٠١٥؛ خدائي ، صالحي و محسن پور، ١٣٩٤؛ حجازي ، قاضي طباطبايي، غلامعلي لواساني و مرادي ، ١٣٩٣؛ شيخ الاسلامي، محمدي ، ناصري جهرمي و کوثري ، ١٣٩٤).
نتايج پژوهش ها نشان داده است خودپندارة تحصيلي پيش بين معناداري براي خودکارآمدي تحصيلي (صالحي و يونسي، ١٣٩٤) و يادگيري خودتنظيم (طالب زاده نوبريان ، ابوالقاسمي ، عشوري نژاد و موسوي ، ١٣٩٠) است .