چکیده:
هدف: هدف این پژوهش بررسی میزان اثربخشی برنامۀ آموزشی مبتنی بر اشتیاق تحصیلی بر رفتارهای خودشکن تحصیلی دانش آموزان دورۀ دوم متوسطه ایوان بود. روش: پژوهش حاضر از نظر روش شناسی جزء طرح های نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل است.جامعۀ آماری پژوهش، همۀ دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان ایوان بودند که در سال تحصیلی 99-98 مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 30 نفر از دانش آموزان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. به گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه ای برنامۀ مبتنی بر اشتیاق تحصیلی آموزش داده شد. اعضای هر دو گروه در هر سه مرحلۀ پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پرسشنامۀرفتار خودشکن کانینگام را تکمیل کردند. داده ها نیز با روش تحلیل واریانس آمیخته بررسی شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمرات متغیر رفتارهای خودشکن تحصیلی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، در مرحلۀ پس آزمون و پیگیری کاهش معناداری داشته است. نتیجه گیری: بنابراین،برنامه آموزشی مبتنی بر اشتیاق تحصیلی بر کاهش رفتارهای خودشکن تحصیلی دانش آموزان اثربخش بوده است.
Aim: The purpose of this research was to evaluate the effectiveness of academic enthusiasm–based educational program on self-defeating academic behaviors of Ivan’s high school students. Method: The present research is methodologically one of the quasi-experimental designs of pre-test, post-test and follow-up with the control group. The statistical population of the research includes all high school students in Ivan city who were studying in the 2019-20 academic year. From this population, 30 students were selected using the random sampling method and randomly replaced in two experimental and control groups. Each group contains 15 people. The experimental group was trained in 10 sessions of 90 minutes based on academic enthusiasm. Members of both groups completed the Cunningham self-defeating behavior questionnaire in all three stages of pre-test, post-test and follow–up. Data were analyzed by mixed variance analysis. Result: The findings showed that the mean scores of academic self-defeating behaviors variable in the experimental group were significantly reduced compared with the control group in the post-test and follow-up stages. Conclusion: Therefore, academic enthusiasm–based educational program has been effective in reducing self-defeating academic behaviors of the students.
خلاصه ماشینی:
مقاله پژوهشي اثربخشي برنامۀ آموزشي مبتني بر اشتياق تحصيلي بر رفتارهاي خودشکن تحصيلي دانش آموزان دورة دوم متوسطۀ ايوان علي رشيدي ١، فرزاد زندي ٢*، يحيي ياراحمدي ٣ و مريم اکبري ٣ ١.
چکيده هدف : هدف اين پژوهش بررسي ميزان اثربخشي برنامۀ آموزشي مبتني بر اشتياق تحصيلي بر رفتارهاي خودشکن تحصيلي دانش آموزان دورة دوم متوسطه ايوان بود.
بنابراين ، با توجه به مرور پيشينۀ پژوهشي، اهميت موضوع و عدم بررسي موضوع عنوان شده ، هدف پژوهش حاضر بررسي اين فرضيه است که برنامه آموزشي مبتني بر اشتياق تحصيلي بر رفتارهاي خودشکن تحصيلي دانش آموزان اثربخش است .
نتايج آزمون ام باکس جهت بررسي فرض برابري ماتريس هاي کوواريانس به تصویر صفحه رجوع شود همانگونه که در جدول شماره (٥) نشان داده شده ، مقدار F به دست آمده براي متغير رفتارهاي خودشکن تحصيلي با درجات آزادي (٦ و ٥٦٨٠/٣٠٢) در سطح ٠/٠٥ معنادار نيست ، از اين رو ميتوان گفت که در هر دو متغير وابسته پژوهش ، فرض برابري ماتريس هاي کوواريانس مشاهده شده ، رعايت شده است .
بحث و نتيجه گيري هدف اين پژوهش بررسي ميزان اثربخشي برنامۀ آموزشي مبتني بر اشتياق تحصيلي بر رفتارهاي خودشکن تحصيلي دانش آموزان دورة دوم متوسطۀ ايوان بود.
تحليل يافته هاي حاصل از آزمون تحليل واريانس آميخته در اين پژوهش ، حاکي از اثربخشي برنامه آموزشي مبتني بر اشتياق تحصيلي بر کاهش رفتارهاي خودشکن تحصيلي دانش آموزان در مراحل پس آزمون و پيگيري بود که اين يافته با نتايج پژوهش دلقندي و همکاران (١٣٩٨) همسو ميباشد.
با توجه به يافته هاي به دست آمده در اين پژوهش ، بايد گفت برنامه آموزشي مبتني بر اشتياق تحصيلي ميتواند راهکار اجرايي مناسبي جهت کاهش رفتارهاي خودشکن تحصيلي دانش آموزان باشد.
(
, 
, 
)
