چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی معنادرمانی بر ترس از پیشرفت بیماری و کنترل درد و رنج در بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه بیماران زن مبتلا به بیماری سرطان پستان مراجع کنند به بیمارستان صارم در سال 1398 بود. با روش نمونهگیری دواطلب، تعداد 24 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 2 ساعته تحت آموزشهای معنادرمانی قرار گرفتند. ابزار جمعآوری اطلاعات ترس از پیشرفت و مقیاس کوتاه شدت درد بود که قبل و بعد از آموزش، اجرا گردید. داده های جمع آوری شده، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 و روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که معنادرمانی گروهی، باعث کاهش معنادار (001/0>p) ترس از پیشرفت بیماری و شدت درد در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. بنابراین میتوان از این درمان به عنوان یک درمان مکمل در کنار دارودرمانی برای بهبود زندگی این بیماران استفاده کرد.
This study aims to determine the effectiveness of logo therapy to the fear of disease progression and pain intensity in women with Breast Cancer. This research was of a semi-experimental with pre-test and post-test experimental and control groups. The study population included all the females with Breast Cancer referring to the Sarem Hospital of Tehran in 1398. By applying Voluntary sampling, 24 patients selected and randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group received 8 sessions of 2 hours of logo therapy training. fear of disease progression questionnaire and pain intensity scale were used to collect the data. Data were analyzed using SPSS software (ver. 25) and multivariate analysis of covariance. The results of analysis of covariance showed that group meaning therapy significantly reduced the fear of disease progression and pain intensity in the post-test stage compared to the pre-test in the experimental group compared to the control group. this treatment can be used as a complementary treatment, along with medication, to improve the quality of life of these patients.
خلاصه ماشینی:
بيماراني که با تهديد واقعي و مستمر مواجهه ميشوند، عکس العمل آن ها نه غير منطقي است نه نامناسب ؛ اين نوع ترس به ترس از پيشرفت بيماري نسبت داده ميشود و در نتيجه ترس از اينکه بيماري 1 Burke, Kodumudi, Ramamoorthi & Czerniecki 2 Desreux 3 Di Prospero, Thavarajah, Chen, Jon, Chow, & Holden 4 Dalal, S.
, & Bruera 5 Green, Hart‐Johnson, & Loeffler 6 Zale & Ditre 7 Gatchel, Peng, Peters, Fuchs & Turk 8 Cheng, Leung,C.
R. , & Sales 8 Wong 9 Barakova, Bajracharya, Willemsen, Lourens & Huskens 56 معنادرماني بر روي بيماران سرطاني را مورد بررسي قرار دادند که در اين زمينه ميتوان از پژوهش هاي شيوع اضطراب مرگ در بيماران مبتلا به سرطان (صالحي، محسن زاده ، عارفي، ذهابي و اميري فرد، ١٣٩٩)، اثربخشي رويکرد تلفيقي معنادرماني و اميد درماني بر ترس از تصوير بدني و سازگاري اجتماعي در زنان مبتلا به سرطان (احمدي فرد، صالحي و غلامرضايي، ١٣٩٨)، اثربخشي معنادرماني گروهي بر راهبردهاي مقابله اي با استرس و سازگاري با بيماري در بيماران مبتلا به سرطان (صالحي و همکاران ، ١٣٩٩) اثربخشي معنادرماني گروهي بر ارتقا سلامت رواني زنان مبتلا به سرطان (پيرخائفي و صالحي، ١٣٩١) و اثربخشي معنادرماني بر ترس از عود و اضطراب مرگ در زنان مبتلا به سرطان پستان (کيارسي و همکاران ، ١٣٤٠٠) ياد کرد.