نگاهی به «آوخ» نمایشنامه اول جشنواره تئاتر دهه فجر ادب و هنر

"هنگامی که ما برابر این هجوم سر کوبگر خلع سلاح شدیم،عریان و از خود بی‌خود شدیم،با تکیه بر همین ناتوانی و عریانی، با چرخشی تند زیر سلطهء فرهنگ و هنری خزیدیم که‌ مرعوبش شده بودیم،«چرا که استعمار،در تماس با ملتی‌ که می‌خواهد او را به«تسلیم»و«تغییر»و در نتیجه، «تقلید»وا دارد،طعمهء خویش را که یک ملت است‌ در همهء ابعاد و خصایص و صفات و ارزش‌های تاریخی‌ و ملی‌اش مورد هجومی تحقیر آمیز قرار می‌دهد و تاریخ‌ و ملیت و فرهنگ و مذهب و سنت و ادب و هنر و اخلاقش را، و شیوهء زندگی و حتی نژادش را به مسخره می‌گیرد. از این داده‌ها شفت می‌سازیم،تا بعد بر سر گیج‌ خودمان بکوبند!آثار فرهنگی،از چپ تا راست،از آثار نهیلیستی تا اگزیستانسیالیستی سارتر،از آثار نژاد گرایی تا تئاتر وحشت آنتوان آرتور،از هذیان‌ نامه‌های پیتر هانتکه تا ملغمه‌های کارگاه نمایشی‌ در تیراژهای سر سام‌آور و در چاپ‌های پنجم و ششم و با ترجمه‌های آدمهای گنده و نیمه گنده روانهء بازار سر در گم نمایش ایران می‌شود!و دهان های‌ باز صحنه‌های مردهء تئاتر،در تهران،در شهرستانها به‌ انتظار یک لقمه نمایش فرهنگی!از سمت دیگر چین، ژاپن و دیگران به هویت تئاتر ملی خود اعتبار می‌بخشند،و غرب مهاجم شکسپیر،راسین و مولیر را پس سر جا می‌گذارد،و ما همچنان مرعوبانه مبهوت این‌ هجوم و تسلطیم!اشباح شدیم و به«مسخ ماهوی» رسیدیم!"