چکیده:
توپخانه ها در جنگ نقش برجستهای را در حمایت و پشتیبانی از نیروهای رزمنده پیاده ایفا
می کردند؛ به طوری که با اعلام رمز آغاز عملیات» توپخانه ها بودند که با تمرکز حجم عظیمی از
اجرای آتش تهیه» امکان تحرک و اقدام موثر را از قوای دشمن سلب کرده و موجب می شدند تا
رزمندگان تکاور با حاشیه من بیشتری به فتح سنگرها و مواضع عراقی ها پرداخته و موضع خود را
توپخانه ها نیروی بازدارنده دیگری در مقابل حملات و پاتک های دشمن محسوب می شدندء
زیرا آتشبارهای این واحد با آتش موثر خود میدان نبرد را برای مانور آسوده قوای زرهی و پیاده ارتش
عراق تنگ تر می کردند. توپخانه ها نقش دیگری در ماموریت های پدافندی داشتند که با اجرای آتش
روی نقاط حساس, خطوط مقدم عراقی هاء جاده های مواصلاتی» مواضع توپخانه دشمن» عقبه هاء
قرارگاه ها و نیز ناوچه های ارتش عراق در دهانه فاو و خو رعبدا... تحر کات دشمن را با اخلال مواجه
کرده و به انهدام نیرو و تجهیزات عراقی اقدام می کردند. هدف قرار دادن مراکز نظامی» اقتصادی و
سیاسی» ماموریت دیگری بود که توپخانه ها به انجام آن مبادرت می ورزیدند. در مجموع, نقش بارز
توپخانه ها موجب شده بود تا دشمن نیز از آن غفلت نکرده» حداکثر تلاش خود را برای خنثی کردن
این عامل بازدارنده به کار گیرند؛ بنابراین» حملات هوایی و شیمیایی علیه مواضع توپخانه خودی» از
نخستین اقدامات ارتش عراق در عملیات ها محسوب می شد. واحد توپخانه از جمله واحدهایی بود
که پس از هدف گذاری برای اجرای تک» زودتر از هر نیرویی وارد منطقه عملیاتی شده و دیرتر از
میدان نبرد خارج می شد و چه بسا ماه های متوالی در آنجا استقرار می یافت.
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بر پایه اقتضائات جنگ» همسو با توسعه سازمان رزم خود اهمیت
توپخانه را نیز از نظر دور نداشت و برای تجهیز آن همت گماشت. پاسداران که در نخستین روزهای
جنگ به عنوان دیده بان توپخانه های ارتش» کار با توپ را تجربه کرده بودندء در دوره آزادسازی
مناطق اشغالی» به توپ های غنیمتی از عراق دست یافتند و آتشبارهای خود را شکل دادند.