چکیده:
با وجود اهمیت فراوان همکاریهاى فناورانه به عنوان منبع کلیدى نوآورى و بهبود رقابت پذیرى سازمانها، هر ساله بخش زیادی از همکاری های فناوری در پروژه های مختلف با شکست مواجه می شوند. اصولا ریسک های مختلفی را می توان برای هر همکاری فناوری برشمرد که با شناسایی، ارزیابی و مدیریت این ریسک ها پیش از وقوع می توان احتمال شکست آن را به صورت محسوسی کاهش داد. این تحقیق تلاش دارد تا به این سوال اساسی پاسخ دهد که ریسک های موجود در همکاری های فناوری به ویژه در پروژه های با فناوری برتر حوزه زیست فناوری چه می باشند. جهت پاسخ به این سوال کلیدی تلاش شده است تا تعدادی از پروژه های همکاری فناوری در حوزه زیست فناوری انتخاب و ریسک های مورد نظر شناسایی شوند و سپس شدت تاثیر، احتمال وقوع و احتمال شناسایی هر ریسک نیز با روش های مناسب تخمین زده شود. در این مقاله 46 ریسک مربوط به همکاری های فناوری را در چهار بعد فردی، میان فردی، سازمانی و محیطی طبقه بندی گردید. که ازمیان این موارد ده عنوان ریسک به عنوان ریسک های با عدد اولویت ریسک بالاتر ارزیابی گردید. براساس اولویت بندی صورت گرفته و یافته های تحقیق، پیشنهاداتی جهت کاهش احتمال شکست پروژه های همکاری فناوری ارائه گردید.
Despite technology collaboration is a key source of organizational innovation and competitiveness, many technology collaboration projects are failed each year. We can consider various risks for each technology collaboration but we can increase the probability of project success by identification, assessment and management of these risks. This article tries to response this question what the risks of technology collaboration in hi-tech projects of biotechnology and how much their probability and severity are. To respond this question, some technology collaboration projects in biotechnology sector were selected and the risks were identified. Then their severity, probability and detectability were assessed by appropriate method. In this article, 46 risks of technology collaboration projects in four dimensions-personal, interpersonal, environmental and organizational- were classified. Ten risks were selected as the risks with higher RPN. According to this prioritization and research findings, some suggestions were presented to increase the probability of technology collaboration project success.
خلاصه ماشینی:
ارتباطات غيررسمي و لابي گري )٢٠٠١ ,Kumaraswamy and Zhang(، ضعف ارتباطي در همکاري ، کمبود اعتماد متقابل )٢٠١٠,Xu et al(، نداشتن روحيه کار تيمي بين گروه هاي درگير در پروژه )٢٠٠٢ ,Grimsey and Lewis( و کافي نبودن تجربه در همکاري هاي مشابه )٢٠١١,Baker( نيز به صورت مجزا در تحقيقات مختلف مورد اشاره قرار گرفته است .
ريسک هايي همچون ريســک هاي سياســي ، تورم و بالارفتن نــرخ بهــره )١٩٩٧ ,Gallimore and Williams(، ريسک هاي مربوط به دولتي شدن حقوق مالکيت ونوسانات نرخ ارز)١٩٩٩,SalzmannandMohamed(، تغييــر در قوانيــن (Shen et al, ٢٠٠٦)، نامتناســب بودن تســهيلات اعطايي بانکي بــا نياز پروژه )٢٠١٤ ,Ilevbare et al(، تطابق نا مناسب نتايج حاصل از همکاري با نيازهاي کشور )٢٠٠٧,Medda(، قوانين زيســت محيطي محدودکننده و خطرناک بودن فناوري انتقال يافته براي ســلامت افرادي که با آن کار مي کننــد )٢٠٠١ ,Kumaraswamy and Zhang( را مي توان در اين مجموعه موردبررســي 1.
ايشان در عوامل مربوط به ريسک به بررسي و ريسک هاي پيش روي يک همکاري فناوري همچون جريان ضعيف انتقال اطلاعات از مديران ارشد به همکاران پروژه ، شفاف و روشن نبودن اطلاعات و نتايج حاصله از همکاري و نيز تعريف نقش افراد در پروژه همکاري ، شيوه نادرست انتقال دانش فني ، نبود سيستم نظارتي و قانوني کارآمد، فرآيندضعيف تصميم گيري در سازمان ، ، اولويت بندي نا مناسب حوزه هاي کليدي همکاري ، تعارضات ســازماني در ســطح ســازمان هاي درگير در همکاري و تأمين ناکافي منافع يکي از طرفين در تدوين قرارداد مي پردازد.