چکیده:
ارتقاء بهزیستی کودکان در سراسر جهان و دفاع از حقوق آن‌ها، هدف آرمانی پیمان‌نامه بین‌المللی حقوق کودک است و کشورهای متعهد به آن، تلاش گسترده‌ای برای جامه عمل پوشاندن به این هدف انجام داده‌اند. اما اطمینان از تحقق این امر مستلزم ارزیابی عملکرد است؛ اینکه دولت‌ها چقدر در عمل به تعهد خود پایبند هستند و چقدر در عملیاتی سازی مفاد آن موفق‌اند. در پژوهش حاضر، ارزیابی سالانه از وضعیت حقوق کودک بر اساس 20 شاخص کمی و کیفی در پنج حوزه بررسی می شود. توجه به یافته‌های آن و کاربست بهینه نتایج این گزارش در هر کشور، اقدامی مؤثر در پیشبرد اهداف است. مروری تحلیلی بر گزارش ارزیابی 2019 و استخراج دلالت‌هایی برای بهبود عملکرد در زمینه رعایت حقوق کودک در ایران، هدف مقاله حاضر است. بر اساس تحلیل یافته‌ها و تفسیر نتایج این گزارش می‌توان استنباط کرد، اکثر کشورها با یک الگوی مشابه طی این سال‌ها عمل کرده‌اند اما یافته‌های کلی حاکی از شکاف عمیق بین حوزه عمل و سیاست‌های بین‌المللی حقوق کودک در جهان است. رتبه ایران در بین 181 کشور 100 می‌باشد که وضعیت مطلوبی نیست. در حالی که در شاخص‌های کمی رتبه ایران بالاتر از حد متوسط محاسبه شده اما در شاخص‌های کیفی مربوط به حوزه بسترسازی برای تأمین حقوق کودک، نتایج بسیار ضعیف است. این یافته تأکیدی است بر لزوم توجه به قانونگذاری و اجرای صحیح قوانین در کشور، تعیین بهترین بودجه موجود برای حقوق کودک، توسعه همکاری دولت و جامعه مدنی، توجه به مشارکت کودکان و عدم تبعیض بین گروه‌های خاص.
Promoting the well-being of children around the world and defending their rights is the objective of the International Convention on the Rights of the Child, and the countries committed to it, have made extensive efforts to achieve this goal. However, making sure that this is done requires an evaluation of performance - how well governments adhere to their commitments and how successful they are in enforcing its provisions. In this paper, the status of child rights is based on 20 quantitative and qualitative indicators in five domains. The purpose of this article is to provide an analytical overview of the 2019 evaluation report and to identify implications for improving children's rights performance in Iran. Based on the analysis of the findings and the interpretation of the results of this report, it can be deduced that most countries have followed a similar pattern over the years, but the overall findings indicate a profound gap between the scope of action and international child rights policies in the world. Iran is ranked 100th out of 181 countries, which is not favorable. While in Iran quantitative indicators are above average, but in qualitative indicators related to "enabling environment for children's rights“ the results are very poor. This finding underscores the need to pay attention to proper legislation and enforcement in the country, to determine the best budget available for children's rights, to develop government and civil society cooperation, to focus on child participation and non-discrimination between specific groups.
(
, 
, 
)
