چکیده:
اثربخشی سازمانی مقوله پیچیدهای است که با عوامل زیادی در ارتباط است. باورها و نگرش افراد سازمان یکی از عوامل مرتبط و اثرگذار بر اثربخشی سازمانی است. توجه به دیگر عوامل تأثیرگذار بر اثربخشی سازمانی مدیران ورزش در نیروهای مسلح میتواند نقشی کلیدی در توسعه توان دفاعی کشور ایفا کند. هدف این پژوهش بررسی ارتباط علی نگرش دینی با اثربخشی سازمانی با نقش میانجی عدالت سازمانی، اعتماد سازمانی و رضایت شغلی در مدیران ورزش نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است. پژوهش از نوع توصیفی و رابطه علّی (معادله ساختاری) بود. نمونهها 234 نفر و به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند. بهمنظور اندازهگیری متغیرهای پژوهش برای نگرش دینی از پرسشنامه نگرش دینی گلاک و استارک، اثربخشی سازمانی از پرسشنامه اثربخشی سازمانی هسو (2002)، عدالت سازمانی از پرسشنامه عدالت سازمانی نیهوف و مورمن، اعتماد سازمانی از پرسشنامه اعتماد سازمانی الونن و برای رضایت شغلی از پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا (MSQ) استفاده شد. نتایج آماری نشان داد اثر میانجی عدالت و اعتماد سازمانی، مثبت و مستقیم است و با افزایش عدالت و اعتماد سازمانی اثر نگرش دینی بر اثربخشی سازمانی افزایش مییابد؛ ولی رضایت شغلی نمیتواند در رابطه نگرش دینی با اثربخشی سازمانی نقش واسطهای داشته باشد. تقویت مبانی اعتقادی و نگرشهای دینی میتواند به گسترش عدالت و اعتماد در سازمان کمک کند که این تقویتها مثبت و مستقیم میتواند به افزایش اثربخشی در سازمان منجر شود.
Organizational effectiveness is a complex category that is related to many factors. Beliefs and attitudes of people in the organization is one of the relevant and influential factors on organizational effectiveness. Paying attention to other factors affecting the organizational effectiveness of sports managers in the Armed Forces can play a key role in developing the country's defense capability. The aim of this study was to investigate the causal relationship between religious attitude and organizational effectiveness with the mediating role of organizational justice, organizational trust and job satisfaction in sports managers of the Armed Forces of the Islamic Republic of Iran. The present study was descriptive and causal (structural equation). The number of samples was 234 and they were selected by stratified random sampling. To measure research variables for religious attitude from Glock and Stark religious attitude questionnaire, organizational effectiveness from Hesso organizational effectiveness questionnaire, organizational justice from Niehoff and Morman organizational justice questionnaire, organizational trust from Alonen organizational trust questionnaire and for job satisfaction from Minnesota Job Satisfaction Questionnaire (MSQ) was used. Statistical results showed that the mediating effect of justice and organizational trust is positive and direct and with increasing justice and organizational trust, the effect of religious attitude on organizational effectiveness increases. But job satisfaction can not play a mediating role in the relationship between religious attitudes and organizational effectiveness. Strengthening religious beliefs and attitudes can help spread justice and trust in the organization, and these reinforcements can positively and directly lead to increased effectiveness in the organization
خلاصه ماشینی:
اثربخشي سازماني را نميتوان به شکل ساده و تک بعدي مورد بررسي قرار داد؛ زيرا با توجه به پيچيدگيهاي فزاينده محيطي در سازمانها و هم چنين تأثيرات افزاينده و بعضا کاهنده عوامل مؤثر بر اثربخشي سازمانها بر يکديگر و يا تأثيرات تعاملي چند عامل با هم بر اثر بخشي بايد در بررسي عوامل تأثيرگذار بر اثربخشي سازمان در حد امکان تأثيرات به صورت تعاملي و همه جانبه مورد بررسي و ارزيابي قرار بگيرد تا نتايج واقعيتري به دست آيد؛ از اين رو در اين تحقيق ، ارتباط علي نگرش ديني با اثربخشي سازماني با نقش ميانجي عدالت سازماني ، اعتماد سازماني و رضايت شغلي در مديران ورزش نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران مورد بررسي قرار ميگيرد.
تحقيقاتي دربارة تأثيرات عدالت سازماني ، اعتماد سازماني و رضايت شغلي به صورت جدا بر اثر بخشي و کارايي در سازمانهاي مختلف انجام شده است ؛ اما کمتر به نقش نگرشهاي ديني و مذهبي بر افراد در ادراک اين متغيرها در سازمان پرداخته شده است ؛ لذا اين پژوهش در پي آن است تا ضمن تبيين دقيق رابطه علي نگرش ديني با اثربخشي سازماني ، تأثير هر يک از متغيرهاي ميانجي بر اثربخشي را بشناسد و با توصيف و تحليل نقاط ضعف و قوت اين متغيرها در جهت رفع معايب و کاستي هاي موجود و نيز تقويت نقاط قوت ، گامي مهم در افزايش ميزان کار و اثربخشي سازمان تربيت بدني نيروهاي مسلح بردارد و بتواند با افزايش ميزان سلامت عمومي و ميزان آمادگي جسماني نيروهاي شاغل در قسمت هاي مختلف نيروهاي مسلح ، قدمي مهم در توسعه قدرت دفاعي و نظامي کشورمان بردارد و نقشي کليدي در توسعه توان رزمي کارکنان شاغل در نيروهاي مسلح و هم چنين افزايش توان دفاعي و قدرت بازدارندگي از تجاوز به کشور ايفا کند.