چکیده:
رشد حوزه دانشی سیاستگذاری و مدیریت فناوری در کشور در بیش از یک دهه، با مسائل و چالشهایی همراه بوده است. وجود شواهدی از ناهمگنی و پراکندگی درون و میان برخی مؤلفههای این حوزه دانشی و نبود چشمانداز و مسیری مشخص برای توسعه آن، از مهمترین این چالشها هستند. این مطالعه با اتخاذ رویکرد تحلیل مشارکتی تفسیری سیاست به دنبال شناسایی و ساختاربندی مسائل و گزینههای سیاستی توسعه حوزه دانشی سیاستگذاری و مدیریت فناوری در ایران از دیدگاه ذینفعان و اعضای اجتماع این حوزه دانشی از طریق تحلیل محتوا و نگاشت مباحثات آنان است. این مطالعه مجموعهای از سناریوهای سیاستی (شامل مسائل و گزینهها) را پیش روی سیاستگذاران و اعضای اجتماع این حوزه دانشی قرار میدهد. نتایج پژوهش، نشاندهنده 34 نقطة محوری و 22 موضوع سیاستی در این مباحثات است. بیشترین موضوعات سیاستی در حوزههایی دیده میشود که هم جنبه آموزشی و هم جنبه پژوهشی دارند. در حدود نیمی از موضوعات، تعارض میان رویکردهای مختلف بالاست. کمتر از 30 درصد موضوعات مربوط به مسائل ساختاری و برهمزننده قواعد فعلی بازی است که تصمیمگیری در مورد آنها باید با اجماع کنشگران و تأمین امکانات لازم صورت گیرد. ایجاد تغییر در حدود 70 درصد این موضوعات نیز دارای اثرات زنجیرهای است که تغییر در آنها میتواند سایر موضوعات سیاستی را تحت تاثیر قرار دهد.
Within about one decade, the growth of technology policy and management academic discipline (TPMAD) in Iran has been faced by some challenges. There is some evidence of heterogeneity within and between some elements of the discipline and there is no vision for development of it. Pursuing interpretative participatory policy analysis perspective, this study aims to explore and structure the problems and solutions of TPMAD development in Iran from the stakeholders’ view. We do this by content analysis and mapping their arguments. The results show 34 core points and 22 policy issues in the arguments, most of them have both educational and research aspects. In half of the issues there is high level of conflict between different views. Less than 30 percent of issues are structural and game changer. Decisions about these issues should be made based on actors’ consensus and supplying adequate facilities. Changes in 70 percent of the issues have chain impacts on the others.