چکیده:
سابقه و هدف: اجرای مطلق تمرین هوازی در مطالعات صورت گرفته بدون در نظرگیری ریتم شبانهروزی ضربان قلب با پاسخهای متفاوت و غیرقابل مقایسهای در تغییرپذیری ضربان قلب همراه بوده است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرین هوازی همحجم تک و دو جلسهای در زمانهای مختلف روز بر سیستم عصبی اتونوم قلبی در مردان جوان غیر ورزشکار بود. مواد و روشها: 48 مرد جوان غیرورزشکار در گروههای پژوهش (کنترل=12 نفر، تمرین هوازی تکجلسهای صبح= 12 نفر، تمرین هوازی تکجلسهای بعد از ظهر= 12 نفر و تمرین هوازی دوجلسهای صبح و بعد از ظهر= 12 نفر) تقسیم شدند. گروههای تمرین تکجلسهای فعالیت 60 دقیقهای و گروه تمرین دو جلسهای در روز، فعالیت دو نوبتی 30 دقیقهای در روز با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه به مدت سه هفته با روزهای متوالی اجرا کردند. شاخصهای تغییرپذیری ضربان قلب (SDNN، rMSSD، LF، HF، LF/HF، SD1، SD2 و SD1/SD2) با استفاده از هولتر مانیتور قلبی اندازهگیری شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافتهها: تمرین هوازی بر تمامی شاخصهای تغییرپذیری ضربان قلب تاثیر معنیداری دارد (01/0=p). تمرین صبح بر شاخصهای SDNN، rMSSD، SD1، SD2 اثر افزایشی و بر شاخص LF اثر کاهشی و تمرین بعد از ظهر بر شاخصهای HF اثر افزایشی و LF/HF اثر کاهشی و تمرین صبح و بعد از ظهر بر شاخص SD2/SD1اثر کاهشی، بارزتری نسبت به دو گروه دیگر دارند (01/0=p). نتیجهگیری: احتمال میرود برنامهی تمرین هوازی تکجلسهای در نوبت صبح بر عملکرد سیستم اتونوم قلبی تاثیر بهتری داشته باشد.
The present study intended to investigate the effect of different aerobic exercise courses with the same volume, which were performed daily or twice-daily at different times of the day, on the autonomic cardiac nervous systems of young, non-athlete men. 48 young, non-athlete men were randomly divided into 4 groups, each group included 12 participants. The first group performed a 60-minute session of aerobic exercise in the morning, while the second one had the same course in the afternoon. Also, the third group had two sessions of aerobic exercise with a 30-minute duration in the morning and afternoon. The fourth one was the control group, having no intervention. The exercise courses were performed daily for 3 consecutive weeks, with the intensity of 60% of the maximum heart rate. The heart rate variability parameters, including the SDNN, rMSSD, LF, HF, LF/HF, SD1, SD2, and SD2/SD1, were assessed using a Holter monitor. The multivariate analysis of variance and the Bonferroni post hoc test were used for data analysis. Aerobic exercises had significant effects on all the heart rate variability parameters (p = 0.01). The daily morning course could increase the SDNN, rMSSD, SD1, and SD2 while decreasing the LF. The daily afternoon course led to an increased HF and decreased LF/HF. Also, the twice-daily course led to a more prominent decreasing effect on the SD2/SD1 compared to the other exercise groups (p = 0.01). It was highly probable that the daily morning exercise course had better effects on the cardiac autonomic system function.
خلاصه ماشینی:
مطالعات زیادی در گذر زمان (هانکین و همکاران ٦(١٩٩٨)، لویسوهون و همکاران ٧(١٩٩٨)، کوستلو و همکاران ٨(٢٠٠٣) و سالوجا و همکاران ٩(٢٠٠٤)) دوران جوانی را به عنوان دوره زمانی کلیدی گسترش اختلال 1 Autonomic nervous system 2 Heart Rate Variability 3 Poincare Plot 4 European Society of Cardiology 5 North American Society of Pacing Electrophysiology 6 Hankin and et al 7 Lewisohn and et al 8 Costello and et al 9 Saluja and et al عملکرد اتونومیک و بیماریهای مرتبط از قبیل افسردگی و اضطراب اجتماعی گزارش کرده اند (١٨-١٥).
لذا هدف از این مطالعه ، بررسی اثرات اجرای تمرین هوازی در نوبت های مختلف روز (صبح و بعد از ظهر) در روزهای متوالی به مدت سه هفته (٢١ جلسه تمرینی) بر تغییرپذیری ضربان قلب در مردان جوان غیرورزشکار بود.
با در نظرگیری زمان های مختلف روز، نتایج مطالعه ما نشان داد که اجرای برنامه تمرین هوازی تک جلسه ای صبح به مدت ٦٠ دقیقه با ٦٠ درصد ضربان قلب بیشینه نسبت به تمرین هوازی تک جلسه ای بعد از ظهر و تمرین هوازی دو جلسه ای هم حجم صبح و بعد از ظهر در مردان جوان 1 Kaufman and et al 2 Sales and et al غیرورزشکار با افزایش بهتری در این شاخص همراه است .
نتایج مطالعه ما نشان داد که تغییرات این شاخص 1 Yamanaka and et al 2 Goff and et al 3 De Brito and et al 4 Post-Exercise Hypotension 5 Poirier and et al در تمرین بعد از ظهر نسبت به صبح مشهودتر میباشد.