چکیده:
یکی از فعالیتهای کشورهای در حال توسعه برای ساخت زیر بناهای اقتصادی خود، اجرای طرحهای عمرانی زیر بنایی است که سالانه بخش عمده ای از بودجه کشور را به خود اختصاص میدهد و لذا برنامه ریزی اصولی در خصوص این طرحها از ملزومات و ضروریات بوده تا بتوان کمترین نسبت هزینه به بهره وری را از آن استحصال نمود. هر ساله بخش عظیمی از اعتبارات و منابع مالی کشور، صرف سرمایه گذاری در پروژه های بزرگ عمرانی و زیر بنایی میشود. مهمترین شاخص موفقیت این پروژه ها علاوه بر دستیابی به اهداف مورد نظر و مقرون به صرفه بودن، اتمام آن در زمان پیش بینی شده می باشد. هدف از انجام مقاله حاضر شناسایی عوامل کلیدی افزایش هزینه در پروژههای عمرانی شهرداری تهران با استفاده از آنالیز حالات خرابی (FMEA) و تعیین میزان ریسک آنها و وزن دهی و رتبه بندی آنها با استفاده از مدل AHP فازی است. نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد عواملی که بر افزایش هزینههای پروژه های عمرانی موثر بودند عبارتند از: بالا رفتن هزینه در اثر تورمهای به وجود آمده در کشور، عملکرد نامناسب پیمانکار، مشکل تخصص مهندسان مشاور و ناظر و عدم مطالعه کافی در ابتدای پروژه، نبود نیروی انسانی کارآمد، عدم ثبات مدیریت کارگاه از شروع پروژه، عدم وجود سیستم کنترل پروژه قوی، نبود سیستم مدیریت پروژه مناسب، نبود تعهد کاری در میان کارکنان پروژه، برآورد اشتباه هزینه ها در ابتدای پروژه که با استفاده از تحلیل FMEA، بالاترین ریسک مربوط به شاخص بالارفتن هزینه در اثر تورمهای به وجود آمده در کشور است و با استفاده از سیستم مدیریت پروژه مهمترین شاخص نبود سیستم مدیریت پروژه مناسب میباشد.
One of the activities of developing countries to build their economic infrastructures is the implementation of infrastructure projects that annually take up a large part of the country's budget and therefore, planning principles about these projects is essential in order to extract the lowest cost-to-productivity ratio from it. Every year, a large part of the country's credits and financial resources are spent on investing in large construction and infrastructure projects. The most important indicator of success of these projects, in addition to achieving the desired goals and being cost-effective, is its completion in the anticipated time. The purpose of this paper is to identify the key factors of cost increase in tehran municipality construction projects using failure scenario analysis (FMEA) and determine their risk and weighting and ranking using fuzzy AHP model. The results of this study show that the factors that were effective in increasing the costs of construction projects are: rising costs due to inflation in the country, inappropriate performance of the contractor, the problem of expertise of consulting and supervisor engineers and lack of adequate study at the beginning of the project, lack of efficient manpower, instability of workshop management from the start of the project, lack of a strong project control system, lack of proper project management system, lack of work commitment among project staff, wrong estimation of costs. At the beginning of the project, which uses FMEA analysis, the highest risk is related to the cost-raising index due to the inflations in the country and using the project management system is the most important indicator of the lack of a suitable project management system.
خلاصه ماشینی:
شناسایی عوامل افزایش هزینه در پروژههای عمرانی با استفاده از رویکرد تصمیمگیری چند شاخصه فازی (مورد مطالعه: شهرداری تهران) مهرداد محمدی*1 علیرضا ثاقبی 2 تاریخ دریافت: 01/03/1400 تاریخ چاپ: 01/04/1400 چکیده یکی از فعالیتهای کشورهای در حال توسعه برای ساخت زیر بناهای اقتصادی خود، اجرای طرحهای عمرانی زیر بنایی است که سالانه بخش عمدهای از بودجه کشور را به خود اختصاص میدهد و لذا برنامهریزی اصولی در خصوص این طرح ها از ملزومات و ضروریات بوده تا بتوان کمترین نسبت هزینه به بهرهوری را از آن استحصال نمود.
هدف از انجام مقاله حاضر شناسایی عوامل کلیدی افزایش هزینه در پروژههای عمرانی شهرداری تهران با استفاده از آنالیز حالات خرابی (FMEA) و تعیین میزان ریسک آنها و وزندهی و رتبهبندی آنها با استفاده از مدل AHP فازی است.
نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد عواملی که بر افزایش هزینههای پروژههای عمرانی موثر بودند عبارتند از: بالا رفتن هزینه در اثر تورمهای به وجود آمده در کشور، عملکرد نامناسب پیمانکار، مشکل تخصص مهندسان مشاور و ناظر و عدم مطالعه کافی در ابتدای پروژه، نبود نیروی انسانی کارآمد، عدم ثبات مدیریت کارگاه از شروع پروژه، عدم وجود سیستم کنترل پروژه قوی، نبود سیستم مدیریت پروژه مناسب، نبود تعهد کاری در میان کارکنان پروژه، برآورد اشتباه هزینهها در ابتدای پروژه که با استفاده از تحلیل FMEA، بالاترین ریسک مربوط به شاخص بالارفتن هزینه در اثر تورمهای به وجود آمده در کشور است و با استفاده از سیستم مدیریت پروژه مهمترین شاخص نبود سیستم مدیریت پروژه مناسب میباشد.