بررسی زیبائی آفرینی در مثنوی‌های عطار نیشابوری مقاله

در مقاله حاضر که در حوزه زیبایی شناسی است، ابتدا به تعریف مفهوم زیبایی و زیبایی شناسی و سپس به نقد برخی از نظریه های عطّار نیشایوری و دلایل هنری بودن و ادبیّت شعر از طریق گزاره های عاطفی و جمال شناسی پرداخته شده است. زیبایی امری نسبی بوده، و با توجه به شرایط تاریخی، جغرافیایی و فرهنگی قابل بررسی است. معیارهای زیبایی شناسی شامل موارد گوناگونی است که در میان اقوام و ملل مختلف با یکدیگر تفاوت دارند. عطّار نیشابوری آموزگار زیبایی و زیبایی آفرینی بود و عشق در مثنوی هایش مظهر کشش انسان به جمال و کمال می باشد. عطّار، زیبایی را دو قسم می داند: یکی زیبایی معنوی که در آن عالم مظهر و جلوه گاه حضرت حق است. نوع دیگر، زیبایی ظاهری است که در آن معشوق زمینی مظهر و تجلّی جمال الهی می شود. به کارگیری عناصر زیبایی شناسی در شعر، دریافتن عاطفه و ادراک شاعر توسط مخاطب، و توجه به سهل ممتنع بودن مثنوی های عطّار نیشابوری از عواملی است که تاثیر به سزایی در ادراک زیبایی شناسی به جای می نهد.

Abstract In the present article, which is in the field of aesthetics, first the concept of aesthetics is defined and then some of Attar Neyshayuri's theories and the reasons for being artistic and poetry literature through emotional and aesthetic propositions are discussed. Beauty is relative and can be studied according to historical, geographical and cultural conditions. Aesthetic criteria include a variety of items that differ from one nation to another. Attar Neyshabouri is a teacher of beauty and aesthetics and love in his Masnavi is the manifestation of human attraction to beauty and perfection. Attar considers beauty as two types: one is spiritual beauty in which the world is the manifestation of Hazrat Haqq. Another type of beauty is the apparent beauty in which the earthly lover is the manifestation of divine beauty. The use of aesthetic elements in poetry, the perception of the poet's emotion and perception by the audience and the attention to the ease of refraining from Attar Neyshabouri's Masnavi are some of the factors that have a great impact on aesthetic perception. wo