حافظ شناسی زبان آتشین حافظ مقاله

"دل چو پرگار به هر سو دورانی می‌کرد واندر آن دایره سرگشته‌ی پا بر جا بود دوران دل قریب به یقین نمودار نوسانات امواج مغزی،دگرشوندگی و گسترش فکری اوست،شک‌های عمیق و بنیادی که رهیافت حقیت را به خونش‌ تشنه می‌سازد تا«چون شود کام بستاند از او یاد او خود بستاند ز من»و خطاپذیر نمودن‌ دلایل( Falliblitize )و تضادهای منطقی‌ چنان‌که مهندس فلکی راه دیر شش جهتی‌ را آن‌گونه بسته است که ره نیست زیر دیر مغاک باعث می‌شود،علی‌رغم سرگشتگی‌ یک نابغه‌ی درونی‌تر و پا برجاتر نسبت به‌ افکار و روحیات نابالغ قبلی باشد و با وجود فاصله‌ی زیاد پرسش‌های درون زاد تحلیلی‌ او از سطح اجتماعی،منجر به خوش آمدن از ثبات خویشتن خویش شود که به جور بر سر کوی حقیقت از پای طلب ننشسته است و به‌ دردکشی کسی در حق او ظن بد نمی‌تواند برد که خرقه‌ی مداقه‌اش آلوده برخورد اندیشه‌های متفاوت می‌شود،اما به خاطر دارا بودن ساخت شناسی،نشانه شناسی و پیوند شناسی،بهینه ساز و پاک دامن است و با تکیه بر منطق چند فازی و حکمتی پویا نه‌ اسکولاستیک و خطی حقیقت را با عقل‌ خویش احساس می‌کند و با قلب خود می‌اندیشد و برخلاف می‌آید به طمع‌ کام گرفتن و کسب جمعیت کردن از زلف‌ پریشان آن‌جا که به اصطلاح خاص فردریش‌ نیچه 1حقیقت را در عدم تقارن و گوژ و کژ بودن‌های معنی‌دار و در واپس‌زنی درک‌ مطلق می‌جوید،زیر ساخت‌های روانی او براساس گمانه‌زنی فعال و درگیر و انتزاع‌ مداوم،عینی و کشدار می‌شود."