چکیده:
تحریمها بهعنوان یکی از ابزار سیاست خارجی در نظر گرفته میشوند. مطالعات نظری در مورد تحریم جنبههای مختلف این موضوع را بررسی کردهاند. اما اثر دو موضوع بر تحریم به خوبی بررسی نشده است: اولاً امکان اقدام متقابل کشور تحریمشونده و ثانیاً حضور کشورهای رقیب برای کشور تحریمشونده. برای پرداختن به این دو نقص از نظریة بازی استفاده شده است. در این مقاله، شش بازی مطالعه شده است که در تعداد مراحل، چگونگی محاسبة مطلوبیتها و حضور یک کشور رقیب با یکدیگر متفاوتاند. نتایج نشان میدهد امکان اقدام متقابل، این فرصت را به کشور تحریمشونده میدهد که محاسبات کشور تحریمکننده را تغییر دهد. چنین امکانی احتمال وقوع تحریم را کاهش میدهد. با این حال، حضور یک کشور رقیب این فرصت را خنثی میکند و وضع تحریم را برای کشور فرستنده سادهتر میکند.
Sanctions are considered as a foreign policy tool. Theoretical studies on sanctions have investigated different aspects of the issues. These discussed aspects include the effectiveness of the sanctions and how it affects the behavior of the target country. But the effects of the possibility of first, fight-back strategy for the target country, and second, the presence of rival countries have been discussed unlikely. Game theory is used to address these two deficiencies. Six games which differ in the number of stages, how the pay-offs are calculated, and the presence of a rival country are studied. The results show that fight back ability provides the target with the opportunity to change the sender’s calculation. It also reduces the probability of sanctions. However, the presence of a rival country neutralizes this opportunity and makes it easier for the sender country to put sanctions into force. In addition, a minimum extent of the sanctions was deduced for the sender country to enter a sanctions episode.
خلاصه ماشینی:
نتايج بازي دو دوره اي بدون حضور عربستان و بدون تحقق مرحله به مرحلۀمطلوبيت ها (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) مشاهده مي شود که تحريم ها تنها در صورتي ممکن است در مجبور کردن ايران به عقب نشيني مؤثر باشد که حد دوم صادرات نفت (K٢) و اهميت شرايط بازار نفت براي ايالات متحده (δ) به اندازة کافي کوچک باشد.
اين بدان معنا است که اگر اقدام متقابل ايران احتمال کبوتر بودن آن را آن قدر کاهش دهد که اين احتمال از درصد اهميت بازار نفت براي آمريکا کمتر شود، ايالات متحده حتي وارد بازي تحريم نمي شود؛ چه شرط تسليم برقرار باشد و چه نباشد.
نتايج بازي دو دوره اي با حضور عربستان و بدون تحقق مرحله به مرحلۀ مطلوبيت ها (به تصویر صفحه مراجعه شود) مقايسۀ جدول ٢ و جدول ٤ نشان مي دهد که اگر ايالات متحده مطمئن باشد که عربستان سعودي نقش «توليدکنندة آزاد»٣٣ را ايفا مي کند، تحريم را شروع خواهد شد و محدوديت صادرات نفت ايران را تا زماني که ايران تسليم شود ادامه خواهد داد.
) بازي هاي دو دوره اي مورد بحث در بخش قبل نشان مي دهد که اگر اقدام متقابل احتمالي ايران به اندازة کافي براي آمريکا سخت باشد (يعني کاهش شديد pFB)، ايالات متحده به بازي تحريم وارد نمي شود.
Economic Sanctions, International Policy and Political Economy at Work.
Economic sanctions reconsidered, Washington: Columbia University Press.
The Sanction Paradox, Economic Statecraft and International Relations.
The Sanction Paradox, Economic Statecraft and International Relations.
“The theory of international economic sanctions: A public choice approach”.