ترک در دیوان حافظ مقاله

"دار السلطه‌ی تیمور را سمرقند ذکر کرده‌اند که استاد خرمشاهی آن را بعید و ناصواب می‌داند و غزلی هم که با مطلع: سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی‌ دل ز تنهایی به‌جان آمد خدا را هم‌دمی را غزلی به‌اصطلاح حالی و پر از عاطفه و احساس و کمابیش‌ اندوهناک می‌دانند که در سراسر آن حافظ از محنت زندگی و زمانه سخن‌ گفته است و بعید و غیرممکن است که حافظ با این ملال عرفانی-فلسفی‌ که در غزل موج می‌زند،ناگهان خاطر خود را به تیمور لنگ دهدو گوید: خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم‌ کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی تیموری که در سال 789 ق(سه سال قبل‌از درگذشت حافظ)در عهد شاه یحیی به فارس و شیراز لشکر کشید و قدرت‌نمایی‌ها کرد و ضرب‌ شست و چنگ و دندان نشان داد،هرچند در موارد متعدد دیگر حافظ به‌ تیمور اشاره کرده و به بدی از او یاد کرده‌ است."