چکیده:
نظر بر اهمیت مشکلات روانشناختی از جمله افسردگی در کودکان با آسیب بینایی، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی بازی درمانی و خنده درمانی بر افسردگی دانش آموزان با آسیب بینایی دوره دوم ابتدایی است. تحقیق حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل دانش آموزان ابتدایی دوره دوم با آسیب بینایی مدرسه پسرانه نابینایی شهر مشهد شامل ۶۰ نفردر رنج سنی ۹ تا ۱۵ سال است(۷۴/۱۱=M) که در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی بعد از غربالگری با پرسشنامه افسردگی کودکان و بعد از همتا سازی بر اساس سن و نوع آسیب بینایی، در مجموع ۴۲ نفر انتخاب شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و روش آماری تحلیل کواریانس، تی تست مستقل و تی زوجی محاسبه گردید. برای آزمون برابری واریانس ها از لوین استفاده شد. نتایج تی زوجی نشان داد بین پیش آزمون و پس آزمون گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری ایجاد شده است. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد بین گروه ها قبل از مداخله تفاوتی وجود نداشت. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد خنده درمانی بر افسردگی کودکان اثر دارد، افسردگی (۰۰۵/۰=P)اما این تفاوت در گروه بازی درمانی معنی دار نبود. بنابر این می توان نتیجه گرفت خنده درمانی روشی مناسب برای تاثیرگذاری بر اضطراب، افسردگی و عزت نفس کودکان با آسیب بینایی است.
Considering the importance of psychological problems such as depression in children with visual
impairment, The purpose of this study was to compare the efficacy of Laughter therapy and Play
therapy on depression in students with visual impairment in elementary school. This study is a quasiexperimental
study with pre-test and post-test design with control group. The population of the study
consisted of primary school students with visual impairment in Blind School in Mashhad, including 60
subjects aged 9-15 years (M = 11.74) who were studying in the academic year 99-98. Sampling
method was randomized after screening with Children's Depression questionnaire after adjustment
based on age and type of visual impairment which were 42 persons. Data were analyzed by SPSS
software and covariance analysis, independent t-test and paired t-test. Levine was used to test for
equality of variances. Paired t-test results showed that there was a difference between pre-test and
post-test in the experimental group. Independent t-test results showed that there was no difference
between groups before intervention. The results of covariance analysis showed that Laughter therapy
had an effect significant on children's depression (p = 0.005), but hadn't significant in Play therapy
group. It can be concluded that Laughter therapy is an appropriate method for affecting depression in
children with visual impairment.
خلاصه ماشینی:
در راستای هدف مورد نظر، پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به این سوال است که آیا بازی درمانی درمانی و خنده درمانی میتواند بر کاهش افسردگی کودکان با آسیب بینایی نقش داشته باشند؟ 2- روش این تحقیق یک روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است.
برای بررسی اختلاف پیشآزمونها در گروههای بازی درمانی، خنده درمانی و کنترل از نظر افسردگی از آزمون t مستقل استفاده شد که نتایج آن در جدول شماره 5 نشان داده شده است.
برای بررسی اختلاف پسآزمونها از نظر افسردگی در گروههای بازی درمانی، خنده درمانی و کنترل از آزمون t زوجی استفاده شد که نتایج آن در جدول شماره 8 نشان داده شده است.
نتایج آماری این پژوهش بعد از 10 جلسه خنده درمانی و مقایسه پیش آزمون و پس آزمون، نشان میدهد از طریق شرکت در جلسات خنده درمانی، کودکان احساسات مثبتتری را تجربه کرده، همچنین سطح افسردگی را کاهش داده است .
در مجموع نتایج این پژوهش نشان میدهد که برای کاهش مشکلات روانشناختی کودکان با آسیب بینایی میتوان از خنده درمانی استفاده کرد.
The Effects of Child-Centered Group Play Therapy on Self-Concept, Depression, and Anxiety of Children Who Are Homeless.
The results of covariance analysis showed that Laughter therapy had an effect significant on children's depression (p = 0.
It can be concluded that Laughter therapy is an appropriate method for affecting depression in children with visual impairment.