چکیده:
نظم ژئوپلیتیک جهانی پس از پایان جنگ سرد و فروپاشی شوروی دچار سیالیت گشت و تغییر ابعاد از ژئواستراتژی به بعدهای متکی بر اقتصاد و فرهنگ را در دهه‌های پایانی قرن بیستم شاهد بودیم. در این میان نظریه‌های ژئوکالچر والراشتاین و برخورد تمدن‌های هانتینگتن چندان درست ازآب درنیامد تا شاهد شکل‌گیری یک نظم ژئوپلی نومیک در قرن بیست و یکم باشیم که پیشتر از سوی دمکو و وود و افتاب کازی مفهوم پردازی شده بود. نگارندنگان با استفاده از اصطلاح آنها، نظریه نوینی را تحت عنوان "ساختار ژئوپلی نومیک نظام جهانی" برای قرن بیست و یکم ارائه می‌دهند که بر اساس مولفه‌های اقتصاد، سیاست و جغرافیا شکل گرفته است. مقاله حاضر از نوع پژوهش‌های بنیادی و نظری بوده و اطلاعات و مواد اولیه تحلیل به روش کتابخانهای و با استفاده از کتب و مقالات علمی و همچنین وبگاه‌های معتبر و یا مرجع به دست آمده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که در نظم ژئوپلی نومیک نوین، یک توازن شکننده چندقطبی با محوریت 4 قدرت ایالات متحده، چین، روسیه و هند شکل گرفته است و انرژی و بنادر، به همراه کریدورها و مسیرهای ژئوترانزیتی مولفه‌های ژئوپلی نومیکی هستند که باعث "ثقل جغرافیایی رقابت قدرتی" در آسیای مرکزی-اوراسیا به عنوان "منطقه هسته" ساختار شده است.
The global geopolitical order became fluid after the end of the Cold War and the collapse of the Soviet Union, and we witnessed a shift in dimensions from geostrategy to economic and cultural dimensions in the last decades of the twentieth century. Meanwhile, Wallerstein's theory of geoculture and Huntington's theory of the clash of civilizations did not work out well, so we are witnessing the formation of a "geopolinomics" order in the 21st century that was previously conceptualized by "Demko and Wood" and "kazi". Using their terminology, the authors present a new theory called the "geopolinomical structure of the world system" for the 21st century, which is based on the components of economics, politics and geography. The present article is of the type of fundamental and theoretical research and the information and raw materials of the analysis are obtained by the library method and by using scientific books and articles, as well as valid or reference websites.The results show that in the modern geopolinomical order, a fragile multipolar equilibrium has been formed with the axis of the four powers of the United States, China, Russia and India, and energy and ports, along with corridors and geotransit routes are geopolinomical components. These factors have given rise to the "geographical gravity of power rivalry" in Central Asian-Eurasia as the "ecumene" of the structure.
(
, 
, 
)
