چکیده:
زمینه: با توجه به اقتضای فضای سایبر و پیوستگی آن، از هر کشوری توقع می‌رود که با ایمن سازی و نظارت قانونی و مستمر بر شبکه اینترنت و دنیای مجازی امکان وقوع افعال زیان بار را به حداقل برساند. که البته قسمتی از این هدف از طریق وضع قوانین ملی مناسب و بخشی دیگر به وسیله آموزش مناسب شهروندان و تنظیم کدهای اخلاقی در جهت استفاده بهتر و مناسب‌تر از فضای سایبر امکان پذیر خواهد بود. امروزه بسیاری از خدمات اجتماعی و رفاهی در اکثر کشورها توسط دولت، به صورت الکترونیکی و آنلاین و در فضای سایبری صورت می‌پذیرد، از این رو دولت باید در راستای اخلاق سایبری و در چارچوب قانون به ارایه خدمات الکترونیکی بپردازد زیرا ضرورت رعایت اخلاق در فضای سایبر و فرآیند ارتباطات به لحاظ ظرفیت بالای آنها، نسبت به دیگر حوزه‌ها، اهمیت بیشتری دارد. از این رو پژوهش حاضر به بررسی مسئولیت مدنی دولت در فضای سایبر با نگاهی به آموزه های اخلاق سایبری پرداخته است.
نتیجه گیری: فضای سایبر، واسط و حلقه ارتباطی میان مردم و دولت هستند و اگر دولت در این راستا موجب ضرر به کاربران شود؛ نسبت به جبران خسارات مسئول است، از این رو مسئولیت مدنی دولت در قبال خسارات وارده در فضای سایبر از دو جهت قابل بررسی است. الف) دولت ، خود به عنوان زیان زننده اصلی تلقی می‌شود. ب) دولت مسئول زیان‌هایی تلقی شود که به واسطه عدم توجه به اخلاق سایبری توسط سایر اشخاص وارد شده است.
Background: Given the appropriateness of cyberspace and its interconnectedness, each country is expected to minimize the possibility of harmful actions by securing and continuously monitoring the Internet and the virtual world. Of course, part of this goal will be achieved through the adoption of appropriate national laws and, in part, through proper education of citizens and the development of codes of ethics for better and more appropriate use of cyberspace. Today, most social and welfare services are provided by the government in most countries electronically, online, and in cyberspace, so the government has to provide cyber ethics in the context of the law because of the need for ethics in cyberspace and the communications process are more important than others in terms of their high capacity. Therefore, the present study examines the civic responsibility of the government in cyberspace by looking at the teachings of cyber ethics.
Conclusion: Cyberspace is the interface between the people and the government, and if the government is harming users in this regard, it is responsible for compensation, hence the civil liability of the government for damages in the cyber space in two ways can be checked. A) The government itself is regarded as the main loser. B) The government shall be held liable for damages caused by other peoplechr('39')s neglect of cyber ethics.
خلاصه ماشینی:
مثلاً شرکت مخابرات به عنوان ارائه دهنده کلی و دولتی خدمات دسترسی اینترنت، به حریم خصوصی کاربران در فضای سایبری دست اندازی کند و اطلاعات و اقدامات ایشان را در این فضا رصد نماید، یا اینکه دولت در اجرای طرحی که در آن از طریق فضای سایبر اقدام به اخذ اطلاعات شخصی خانوارها نموده است، اطلاعات برخی از اشخاص را منتشر نماید یا در اختیار اشخاص دیگری قرار دهد.
اگر چه در این مورد دولت در اجرای وظایف حاکمیتی موجب تحقق زیان شده است اما نباید وی را مشمول معافیت قسمت اخیر ماده ۱۱ قانون مسئولیت مدنی دانست.
دولت مانند هر شخص حقیقی و حقوقی دیگری در اینترنت ممکن است اقدام به انتشار یا ارائه مطالب و محتوایی کند که هیچ ارتباطی با وظایف حاکمیتی او ندارد، در این صورت اگر از رهگذر این قسم از اعمال تصدی گرایانه زیانی به اشخاص ثالث وارد آید مسئولیت دولت چگونه است؟ مثلاً بانک ملی در ارائه خدمات بانکی اینترنتی به مشتریان خود، اصول ایمنی را رعایت نکرده و منجر به فاش شدن و در نتیجه زیان مالی به مشتریان گردد.
نکته دیگری را که باید مورد توجه داشت زیان‌هایی است که در نتیجه انجام صحیح اقدامات حاکمیتی دولت در فضای سایبر به اشخاص وارد می‌شود که در این مورد هم با عنایت به قسمت اخیر ماده ۱۱ باید حکم به عدم مسئولیت مدنی دولت در قبال آن نمود.
Journal of Private Law Studies; 4(15).
Journal of Private Law Studies; 4(15).
General rules of civil liability with comparative study of French law.
Tehran: Organization for the Study and Compilation of University Humanities Books.
Tehran: Organization for the Study and Compilation of University Humanities Books.
(
, 
, 
)
