چکیده:
بحرانهای محیط زیستی، یکی از بزرگترین چالشهایی است که در قرن حاضر، بشر با آن، روبه رواست. شدت
بحرانهای محیط زیستی از یک سو، رهبران جهان را ناگزیر به واکنش و عکس العمل نموده و حفاظت از محیط
زیست را در اولویت برنامههای ملی و بین المللی آنها، قرار داده است. از سوی دیگر، عالمان حوزهی محیط
زیست را به اندیشیدن راه چاره و یافتن راه حلهای علمی، برای حفاظت محیط زیست، واداشته است، که منجر به
خلق گفتمانهای متعدد برای حفاظت محیط زیست، شده است. این گفتمانها، فضای ذهنی، علمی و عملی حاکم
بر کنشگران اجتماعی و سیاسی حوزهی محیط زیست را نشان میدهند. در عینحال، یک نگاه کلان و تاریخی را در
حوزهی سیاستگذاری محیط زیست، در اختیار قانونگذاران و سیاستگذاران قرار میدهد و به آنان این امکان را فراهم
میکند تا با نگاه به گذشته، نقش مؤثرتر و مفیدتری در آیندهی سیاستگذاری محیط زیست، ایفا کنند. این تحقیق، که
با شیوهی توصیفی- تحلیلی، انجام گرفته است، نشان میدهد که از میان همهی گفتمانهای جهانی، گفتمان محیط
زیستی انقلاب اسلامی که توسط رهبران، عالمان و صاحب نظران حامی انقلاب، بسط و گسترش یافته است از
موثریت بیشتری، برای حفظ محیط زیست و مقابله با چالشهای محیط زیستی، برخوردار است و از این جهت باید
این گفتمان را توسعه و گسترش داد تا بحرانهای محیط زیستی را مهار کرد.