چکیده:
مدیریت راهبردی منابع انسانی (SHRM) ناظر بر مسائل بنیادینِ پایدار و با ارزشترین دارایی سازمان یعنی انسان است و انقلاب اسلامی ایران اصولا انقلاب انسانی ـ ارزشی است که متکی بر سرمایه انسانی و ارزشی خویش پیروز شده، چهل سال پویا و بالنده به پیش رفته و داعیه نظامسازی و اداره کارامد بخشهای مختلف جامعه از جمله منابع انسانی دارد. عبور و چشمپوشی از تجارب و دستاوردهای جوامع بشری برای اداره راهبردی منابع انسانی از یک سو، و اجتناب از پیامدهای منفی ناشی از مبانی پارادایمهای حاکم بر آن از سوی دیگر، یکی از چالش اساسی بوده که انقلاب اسلامی با آن مواجه بوده است. مسألهای که عبارت از چگونگی جمع و سازگاری SHRM رایج، با نظام ارزشی انقلاب اسلامی است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر انقلاب اسلامی ایران بر SHRM با روش «توصیفی ـ تحلیلی» است. یافتهها نشان میدهد که مهمترین ابعاد این تأثیرگذاری عبارتند از: «باورهای بنیادین»، «استراتژیستها» و «فرایند مدیریت راهبردی منابع انسانی». سرانجام، پیشنهاد شده است که «ابتناء» SHRM بر نظام ارزشی انقلاب و کاربردی شدن درست تأثیرگذاریهای فوق، منوط به انقلاب پارادایمی و تحقق کامل مدیریت جهادی است. مدیریتی که مانند مدیریت سختکوشانه و تخت ژاپنی و مدیریت توأم با نظم و انضباط آلمانی، از سایر سبکهای مدیریتی متماز باشد. چه، کوشش در انباشت گزارههای کاربردی مدیریت راهبردی منابع انسانی رایج، اگرچه با نام اسلام و ارزشهای آن صورت گیرد، در واقع تلاشی ناخواسته در جهت موفقیت، مشروعیت و تحکیم پارادایمهای بیگانه است