"خوشبختی تو را میجوید و پروازکنان به سوی تو میآید، اگر دریابی که آنچه را که دوست میداری، خود«دوست داشتن»است.
هرگاه بدانی که مردمان همه جلوههایی از عشقند،همه چیز تغییر خواهد کرد،اگر بدانیم که مایهء وجودمان، همان عشق است.
(آما کورتیس هاپکینز) اگر آن نیکویی والا را که آرزومندش هستید، به سوی زندگانی خود نمیکشانید؛ابراز محبت را آغاز کنید.
عشق را که نباید در برون از خود بیابید.
(کاترین پاندر) اگر من به علت اینکه نمیتوانم روی پای خود بایستم،به کسی بستگی پیدا کنم،آن شخص ممکن است نجاتدهندهء زندگیام باشد،ولی رابطهء من و او،رابطهء عاشقانه نیست.
اگر در اندیشیدن به واژههای زیبا اصرار ورزیم و واژههایی مهرآمیز بر زبان آوریم،یقین بدانید که تجربهء آن عشق عظیم را که به وصف در نمیآید،به عالم درون خود فرا میخوانیم.
استعداد در تنهایی رشد میکند با نیایش،ایمان،مراقبه،بصیرتی زلال از زندگی، اما شخصیتی تنها هنگامی میتواند رشد کند که آن را به جهان بفرستیم."