چکیده:
برقعی یکی از قرآنیون افراطی است که به انکار عقاید شیعی پرداخته است. او امامت شیعه را قبول ندارد و مطالبی در رد امامت نگاشته است وی کتابی در رد امام مهدی(ع) با عنوان «بررسی علمی در احادیث مهدی» نوشته است. او در این کتاب وجود امام مهدی(ع) و مسائل پیرامون او از جمله آیات مرتبط با حضرت مهدی(ع) را انکار میکند.این اثر در صدد بررسی صحت و سقم آرای سیدابوالفضل برقعی پیرامون آیه(قصص/5) بوده است. روش جمعآوری مطالب در این پژوهش کتابخانهای بوده و پردازش به آنها به روش توصیفی تحلیلی انجام پذیرفتهاست. پس از بررسیها مشخص شد که برقعی با مغالطه در سخنان ابوالفتوح رازی درصدد بی ارتباط دانستن آیه با امام مهدی(ع) است او تنها بنی اسرائیل را مصداق آیه میداند درحالیکه امام مهدی(ع) نیز میتواند به عنوان مصداق آیه باشد. برقعی مدعی است که شهید مطهری آیه را مرتبط با امام مهدی(ع) نمیداند درحالیکه با جست و جو در آثار شهید مطهری میتوان مطالبی خلاف آنچه برقعی گفته یافت.در نهایت میتوان گفت که آیه موردنظر بر اساس دیدگاه مفسران شیعه مرتبط با حضرت مهدی(ع) است.
خلاصه ماشینی:
(ابوالفتوح رازی، ١٤٠٨ق ، ١٥، ٩٤) آن گاه این مفسّر گرانمایه ، پس از نقل اقوال مختلف در این باب ، با ذکر دلایلـی چنـد، اثبات میکند که آیه در شأن حضرت مهدی (عج ) است و این قول را اولـی از بـاقی اقـوال دانسته و می نویسد: «و اصحاب ما روایت کردند که : آیـت در شـأن مهـدی(عج ) آمـد کـه خدای او را و اصحاب او را از پس آن که ضعیف و مستضعف بـوده باشـند، منـت نهـد بـر ایشان ، و مراد به زمین جمله زمین دنیاست ، و ایشان را امام کند در زمین ، و ایشان را وارث کند، و این قول ، اولیتر است از آن جا که موافق ظاهر است از چند وجه ...
(ابن بابوبه ، ١٣٧٨ ق ، ٢، ٧٥) علامه درباره قاعده ی جری و تطبیق مینویسد: «این سلیقه اهل بیت (ع ) است که آیات را بر هرآنچه قابل تطبیق باشد، منطبق میکنند؛ اگرچه از مورد نزول آیه خارج باشد؛ این امری است که عقـل هـم آن را تأییـد مـی کنـد؛ چراکه قرآن برای راهنمایی عموم بشر نازل شده ، تا آنان را به آنچه از اعتقاد و آفـرینش و عمل لازم است بدانند، رهنمون گردد و آنچه از معارف و عقائد نظری بیان کرده ، به شرایط و زمان خاصی، محدود نمی باشد و آنچه از فضائل یا رذائل اخلاقی شـرح داده یـا احکـام عملی که تشریع نموده ، به فرد یا دوران خاصی مقید نیسـت ».