چکیده:
سرمایه اجتماعی مفهومی است که کمیت و کیفیت روابط میان انسانها در جامعه را بیان میکند. سرمایه اجتماعی بالا، هزینههای مبادلاتی را کاهش داده، امکان همکاری و فعالیتهای دارای منافع متقابل را افزایش میدهد و از شدت مشکلاتی که شکست بازار را به همراه دارد، میکاهد. یکی از ابزارهای مفید برای رسیدن به وضعیت مطلوب از وضعیت موجود، سرمایه اجتماعی است. جامعه ای که در آن سرمایه اجتماعی در سطح بالاتری وجود داشته باشد، توسعه به میزان بیشتری پدید خواهد آمد. اقتصاد اسلامی اگر ادعای مدیریت اقتصادی یک جامعه اسلامی را دارد باید بتواند ابزاری مانند سرمایه اجتماعی را درون خود جای داده (همانگونه که اسلام نیز موید سرمایه اجتماعی است و خود از بنیانها و تقویت کننده های آن به شمار می آید) و از آن برای رسیدن به هدف اقتصاد اسلامی که همان بهبود وضع اجتماع است، استفاده نماید. در اقتصاد اسلامی و سرمایه اجتماعی کارهای قابل توجهی انجام شده است، اما استفاده از ترکیب این دو، سابقه ای در عرصه مطالعات اقتصادی و اسلامی ندارد.
خلاصه ماشینی:
اقتصاد اسلامي اگر ادعاي مديريت اقتصادي يک جامعه اسلامي را دارد بايد بتواند ابزاري مانند سرمايه اجتماعي را درون خود جاي داده( همانگونه که اسلام نيز مويد سرمايه اجتماعي است و خود از بنيان ها و تقويت کننده هاي آن به شمار مي آيد) و از آن براي رسيدن به هدف اقتصاد اسلامي که همان بهبود وضع اجتماع است، استفاده نمايد.
امروزه سرمايه اجتماعي نقش بسيار مهمتر از سرمايه فيزيكي و انساني در جوامع ايفا مي كند و شبكه هاي روابط جمعي انسجام بخش ميان انسانها و سازمانها ست در غياب سرمايه اجتماعي ساير سرمايه ها اثر بخشي خود را از دست مي دهند و بدون سرمايه اجتماعي پيمودن راههاي توسعه و تكامل فرهنگي و اقتصادي ناهموار و دشوار است در عصر حاضر براي توسعه بيشتر از آنچه به سرمايه اقتصادي و انساني نيازمند باشيم به سرمايه اجتماعي نيازمنديم زيرا بدون اين سرمايه استفاده از ديگر سرمايه ها به طور بهينه انجام نخواهد شد در جامعه اي كه فاقد سرمايه اجتماعي كافي است ساير سرمايه ها ابتر مي مانند و تلف مي شوند از اين رو موضوع سرمايه اجتماعي به عنوان يك اصل محوري براي دستيابي به توسعه محسوب مي شود.
اهميت سرمايه اجتماعي به ميزاني است كه از آن به عنوان ثروت نامريي ياد مي كنند از رهگذر سرمايه اجتماعي است كه انسجام ، اعتماد متقابل ، حس اطمينان و همبستگي در جامعه فراهم مي شود تا قبل از دهه 70 مطالعات توسعه عمدتا بر پارامترهاي اقتصادي تكيه و تاكيد داشت در اين دهه توجهات بيشتر به سوي عوامل فرهنگي و اجتماعي معطوف گشت.