خلاصه ماشینی:
"گفتوگو:فاطمه یوسفی از آنجا که تئاتردرمانی در نزد خانوادههای ایرانی کمتر شناخته شده است،چه تعریفی میتوان برای این نوع تئاتر قائل شد؟ -نمایش روانی،یا سایکودرام( Dranatherapy ) بهرهگیری از جنبههای دراماتیک و زیبایی شناختی هنر نمایش،جهت تاءثیرگذاری بر شخصیت فرد است،این عمل میتواند با بازی نقش صورت بگیرد.
جنبههیا شفابخش هنر تئاتر در فعالیتهای دراماتیک و نمایشی نهفته است و تئاتردرمانی یا دراماتراپی سعی میکند که از این جنبههای شفابخش در جهت رشد خلاقیت و پیدایش الگوهای رفتاری مناسب،بهره بجوید.
اصولا سایکودرام یا نمایش روانی،به هیچوجه جنبه یا ادعای هنری ندارد،و تنها همچون یکی از شیوههای تشخیص و درمان،در محدودهء کلینیک کاربرد دارد و در آن تکنیکهایی وجود دارد که روان درمانگر به یاری آنها،فرد را از مرحلهء ذهنیت و انتزاع،وارد مرحلهء عمل و رفتار میکند و با استفاده از بازیهای خاص نمایشی،او را در مواجهه مستقیم با مشکلش قرار میدهد.
آیا نمایشنامههایی را که به لحاظ روانشناسی شخصیت نوشته میشوند، میتوان جزو سایکودراما محسوب کرد؟ -همانگونه که پیش از این اشاره کردم، نمایشنامههایی که براساس شخصیتپردازی و یا روانشناسی شخصیت نوشته میشوند،به طریقی در حیطه کار دراماتراپی یا تئاتردرمانی قرار میگیرند اما نمیتوان آنها را در حوزه کاری سایکودرام نیز محسوب کرد.
چه نمایشنامههای خاص یا غیرخاصی بهطور خودآگاه یا ناخودآگاه براساس این نوع تئاتر نوشته شده است؟ -در غرب نمایشنامههای زیادی به نمایشنامهای براساس فنون تئاتر درمانی (به تصویرصفحه مراجعه شود) دو زن و دو مرد در آکواریوم تادموسل ترجمه چیستا یثربی (به تصویرصفحه مراجعه شود) گونهء مستقیم(ناخودآگاه)در این زمینه نوشته شده است که از جمله میتوان به آثار تنسی ویلیامز."