بانوی آب و آینه ادب و هنر

"ما همه پروانه در پیراهنش سپیده کاشانی ریشه سبز امامت پا گرفت‌ گل به دامان خدیجه جا گرفت‌ تا شود همراه و همراز پدر تا شود یار علی(ع)در هر گذر تا خدا بر ماسوی بنشاندش‌ تا پدر«ام ابیها»خواندش‌ تا که در دامان شهادت پرورد رایت توحید بر ما بسپرد تا که گوید عشق حق بی‌انتها ست‌ با شهیدان زمزمه خون خداست‌ عشق و تقوی را به هم آمیخته‌ و آن دو را در جان زهرا(س)ریخته‌ نور زهرا سرکشیده از آسمان‌ کور شد زان،دیده ناباوران‌ سید زنهای عالم رخ نمود داشت آن مه،عشق حق در تاروپود در گریبانش شمیم احمدی‌ ارمغانش بود صبح سرمدی‌ بر زنان آزادگی آواز کرد قفل زنجیر حقارت باز کرد گوییا خورشید از آن خانه تافت‌ زن پس از آن جلوه‌ای جاوید یافت‌ رایت آزادگی افراشت او بذر گلهای شقایق کاشت او سوختن با ساختن آمد قرین‌ گشت محنت با تحمل همنشین‌ ما همه پروانه در پیراهنش‌ ای سپید دست ما و دامنش‌ تا بتابد مهر مستور از نهان‌ تا شکوفد گلشن گلهای جان‌ آه..."