چکیده:
ﻣﻐﻨﯿﻪ از ﻓﻘﻬﺎ و ﻣﻔﺴﺮان ﻧﻮاﻧﺪﯾﺶ ﻟﺒﻨﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻗﺮن ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻣﯽ زﯾﺴﺖ. وی ﯾﮑﻰ از ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﺟﻬﺎن اﺳﻼم اﺳﺖ ﮐﻪ روﯾﮑﺮد اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﻏﺎﻟﺐ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻣﺮﺣﻮم ﻣﻐﻨﯿﻪ در ﺧﺎﻧﻮاده ای از اﻫﻞ ﻋﻠﻢ و ﻓﻀﯿﻠﺖ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪ و در اﺛﺮ ﻣﺤﯿﻂ و آﻣﻮزش ﻫﺎی ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ در ﺣﻮزه ی ﻋﻠﻤﯿﻪ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪ. او ﭼﻮن ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﯽ در ﺣﻮزه ﻋﻠﻤﯿﻪ ﻧﺠﻒ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺗﺪرﯾﺲ در ﺣﻮزه ی ﻋﻠﻤﯿﻪ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد؛ ﺑﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪه ی ﺑﺮﺧﯽ ﻧﺎرﺳﺎﯾﯽ ﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﻮاﻣﻊ اﺳﻼﻣﯽ، ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻋﺎﻟﻤﺎن را درک ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻠﺖ در ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻫﺎی ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ، ﮔﺮﯾﺰی ﺑﻪ ﻣﺒﺤﺚ ﻋﻠﻤﺎی دﯾﻦ ﻣﯽ زﻧﺪ و در ﭘﯽ ﺗﻨﻈﯿﻢ رواﺑﻂ ﺻﺤﯿﺢ ﻋﻠﻤﺎی دﯾﻦ ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﺎن و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮآﻣﺪ. ﺑﺮاﯾﻦ اﺳﺎس، در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ، دﯾﺪﮔﺎه ﻣﻐﻨﯿﻪ درﺑﺎره ی ﻋﻠﻤﺎی دﯾﻦ واﮐﺎوی ﻣﯽ ﮔﺮدد.
Enthusiasm and dynamism are among the categories from which there are various views and interpretations, and about which extremist and deviant perceptions are evident. In the present study, an analysis of the relationship between cheerfulness and dynamism with the category of faith has been done and the criteria that Hazrat Amir al-Mu'minin (AS) has explained in the short words of Nahj al-Balaghah in the category of cheerfulness and dynamic dynamics have been examined. In this research, a descriptive-analytical method (documentary analysis) based on library studies has been used. In order to gather information, he first referred to the book of Nahj al-Balaghah, then to the books and researches that were about vitality and dynamism. In this way, first, the required resources were identified and collected along with filing and recording the desired topics; The data werethenclassifiedandfinallyanalyzed Hazra Amir in Nahj al-Balaghah have a balanced view of happiness and cheerfulness and have explained the criteria for faithful cheerfulness, which are: avoiding the length of action, setting expectations, recording and restraining hedonism, avoiding controversy, avoiding the illusion of self-ownership, satisfaction,Learningscienceandself-calculation, by applyingthem in society, we will witness a vibrant society
خلاصه ماشینی:
(مغنیه، 1414: 2/717) مغنیه چون مدت طولانی در حوزه مشغول تحصیل و تدریس بوده و همچنین دغدغه خدمت رسانی به مردم جامعه خود راداشته است؛ راهکارهای خوبی برای حوزه های علمیه به ویژه علمای عصر حاضر دارد.
(مغنیه، 1986: 46)مغنیه در پاسخ به سؤال احتمالی که اگر گفته شود: «متولیان دین چگونه می توانند از کسانی که به خدا و روز آخرت ایمان ندارند حمایت کنند؟» می گوید: اولا: هدف از این حمایت و کمک ، درگیر کردن جوانان و پیوستن به آنها در اعتماد به دین است ، قبل از اینکه جذب جریان های کفر و الحاد شوند.
آیا این ها الان تنها واجب بر علما نیست؟»(کسار،1420:99) او در جایی دیگر می گوید: جهاد در درجه نخست، بر علما واجب است و بعد به صورت سؤالی ادامه می دهد «چگونه ممكن است دين استوار بماند و علما در برابر غصب حقوق تلاشگران ساكت بنشینند؟» سپس نتیجه بررسى سخنان دانشمندان گذشته را اشاره می کند که هیچ کدام را ندیده كه به حقوق مستضعفان و يا ظلم و ستم زمامداران اشاره كرده باشند؛ بلكه برخى از بزرگان و علما به تعريف و ستايش از سلطان زمان خويش پرداخته و براى او آرزوى عمر دراز و استمرار حكومتش را كردهاند و هرگاه كتابى مىنوشتند، آن را با ستايش خداوند كه چنين پادشاهى را بر مردم چيره ساخته، آغاز مىكردند.
(مغنیه، 1343: 22؛ کسار، 1420: 127) براین اساس، مغنیه در خصوص تبلیغ دینی، می گوید بر مبلّغ واجب که از جمیع امکانات و روش های معاصر در راه خدمت به دین و تبلیغ دینی استفاده کند و باید حوزه علمیه در این زمینه پیشتاز باشد.