چکیده:
پرخاشگری وسیله ای برای ارضا نیاز و یا میل کودکان است که معمولا با خشونت همراه می شود.این ویژگی رفتاری در دوران کودکی قابل تشخیص و درمان می باشد.پژوهش مورد نظر از نوع کیفی و روایت پژوهی است که جهت جمع آوری اطلاعات از مصاحبه نیمه ساختار یافته و منابع علمی بهره گرفته شده است ؛تجزیه و تحلیل داده ها با روش کدگذاری انجام شده است.نتیجه این پژوهش نشان می دهد گاهی به خاطر بی توجهی معلمان نسبت به دانش آموز پرخاشگر و عدم آگاهی والدین از نحوه ی رفتار باعث تشدید رفتار پرخاشگرانه در دانش آموز میشود و اغلب این گونه کودکان نیاز به محبت و توجه مناسب دارند که باعث کاهش رفتار پرخاشگرانه در آنها میشود.