چکیده:
کار تیمی مشارکتدادن افراد در امور و تصمیمگیریها و استفاده بهینه از توان، استعداد و خلاقیت
افراد میباشد. ظرفیت و توانایی سازمانهای هر کشوری برای انجام کار تیمی موثر و با عملکرد بالا،
از ضروریتهای عصر رقابتی امروز است. در جامعه ایران بسیاری از صاحبنظران و اندیشمندان
حوزه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و مدیریتی در تحلیلهای خود بر این باورند که ما ایرانیها
در کارهای جمعی و گروهی موفقیت چندانی نداریم. لذا در پژوهش حاضر، پس از طراحی مدل
تحلیلی سهشاخگی ابعاد رفتاری، ساختاری و زمینهای کار تیمی، به سنجش ظرفیت بخش دولتی
ایران برای انجام کار تیمی پرداخته شده است و تعداد 37 سازمان/ شرکت دولتی به نمایندگی از
بخش دولتی کشور مورد مطالعه قرار گرفته است. این پژوهش بر اساس روش جمعآوری دادهها
توصیفی و از نوع پیمایشیمقطعی است. ابزار جمعآوری دادهها، پرسشنامه بوده که قابلیت اعتماد
آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ و آزمون پستست و پیشتست مورد ارزیابی قرار گرفته است.
برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تکنمونهای و تحلیل واریانس یک عامله استفاده شده است.
پس از تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه، ظرفیت بخش دولتی ایران برای انجام کار تیمی در
طیف 5 درجهای لیکرت در ابعاد رفتاری با میانگین و انحراف معیار (2/66، 0/32) ، ابعاد ساختاری (2/89، 0/28) و ابعاد زمینه ایی (2/88، 0/37) بدست آمد که این نتایج نشان میدهد که ظرفیت بخش دولتی ایران برای انجام کار تیمی در هر سه بعد، کمتر از حد متوسط است و بخش
دولتی خصوصأ در بعد رفتاری کار تیمی مشتمل بر متغیرهای نظام جبران خدمات، سیستم ارزیابی
عملکرد، سیستم آموزشی، سبک رهبری و سیستم گزینش/ استخدام با مشکلات گستردهای روبرو
است. ضمنأ در این پژوهش به مقایسه تطبیقی وضعیت کار تیمی در سازمانهای نظامی،
بیمارستانی و اجرایی کشور پرداخته شده است.