چکیده:
بداء به معنای تغییر مقدرات غیر حتمی از سوی خداوند بر اساس افعال اختیاری انسان وپارهای حوادث و
وقایع تحت شرایط ویژه است. عقیدهی بداء نزد شیعیان مستلزم نسبت دادن جهل به خداوند متعال نیست و
نزاع در این مسأله نزاع لفظی است. به نظر شیعیان، بداء، آشکار کردن بعد از پنهان بودن است و همانند نسخ
در شرایع میباشد این مسأله نظیر اعتقاد به مهدی موعود است که زمین را پس از آنکه از ظلم و ستم لبریز
شد، از عدل و داد پر خواهد کرد و اعتقاد به رجعت به معنای بازگشت عدهای به زندگی دنیوی قبل از
برپایی روز قیامت و سپس مرگ و برانگیختگی دوباره آنان در روز قیامت، با اصول اسلم تضادی ندارد و
مستلزم انکار هیچ حکم ضروری دین نیست ونزد شیعیان به معنای حیات بعد از مرگ قبل از قیامت است.
در این تحقیق با بررسی نظرات مختلف، مشخص شد که اختلف میان شیعه و اهل سنت در این بحث، به
فهم آیات شریفه باز میگردد و در قرن اول هجری با ظهور فرقه های اسلمی بخصوص شیعه، درمورد
عقیده ی بداء و رجعت میان علماء اختلف نظر پیدا شد که در نتیجه باعث تفرقه میان آنها شد.