چکیده:
میانجی گری که در قانون استفاده میشود یک شکل جایگزین حل اختلاف (ADR) است، یکی از راههای حل و فصل اختلافات بین
دو یا چند طرف معامله با عوامل به هم پیوسته است. به طورمعمول سوم شخص، میانجی، به طرفین برای رسیدن به یک توافق کمک
میکند. منازعه کنندگان میتوانند میانجی گر اختلاف در دامنه های متنوعی از جمله: تجارت، دیپلماسی، مسائل کاری، جامعه و
مسائل خانوادگی باشند .به طور گسترده واژه "میانجی گری" به هر موردی که در آن یک سوم شخص کمک میکند تا دیگران به
توافق برسند، اشاره دارد. میانجی گری به صورت خاص، اغلب دارای یک ساختار، زمانبندی و پویایی است که "مذاکرات عادی" از
آن بی بهره اند. این فرایند خصوصی و محرمانه است و به صورت قانونی اجرا میشوند . مشارکت در آن اغلب به صورت داوطلبانه است.
میانجی به عنوان یک سوم شخص بی طرف عمل کند و بیشتر تسهیل گر است تا هدایت کننده. میانجی از تکنیکهای مختلفی برای
بازکردن یا بهبود گفتگو بین منازعه کنندگان بهره میبرد و هدفش کمک به طرفین برای رسیدن به توافق است. که بیشتر به مهارت
و آموزش دیدگی میانجی وابسته است . پای در میانی جهت فیصله اختلافات یکی از شیوه های مقبول در قرآن کریم می باشد