چکیده:
ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻘﻮش اﻧﺴﺎنﻫﺎي ﺑﺎﻟﺪار ﺑﺮ روي ﺳﻨﮕﻬﺎي ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﭘﺮداﺧﺖ. ﺗﺎ ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﻮال آﯾﺎ ﻫﻤﻪ ﺣﺠﺎريﻫﺎي اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻟﺪار داراي ﻇﺎﻫﺮي ﻣﺸﺘﺮك ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻟﺪار ﭼﻪ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ دارد؟ ﭼﺮا اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻟﺪار در ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺑﺎ ﻇﻮاﻫﺮ و ﺷﮑﻞﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد؟ﺑﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﻀﻤﻮن اﺳﺎﻃﯿﺮ و ﭼﺮا اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻟﺪار در ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻫﺎي ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪه ﺑﭙﺮدازد. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﺷﯿﻮه ﮔﺮدآوري اﻃﻼﻋﺎت ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪاي-اﺳﻨﺎدي و از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﻘﺎﻻت اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﻣﻌﺘﺒﺮ، ﭘﺎﯾﺎنﻧﺎﻣﻪﻫﺎ و ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ اﺳﻄﻮره اﺳﺖ، ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺗﻌﺪاد ﺑﺎلﻫﺎ در ﺗﻤﺎم ﺣﺠﺎريﻫﺎ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮده و ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﺑﺎل در اﻧﺴﺎنﻫﺎي ﺑﺎلدار در ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺑﺎﻫﻢ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﺳﻄﻮره اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ و داﺳﺘﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ اﻋﺘﺒﺎر ﻣﺤﺘﻮاي ﺧﻮد ﮐﻪ از وﻗﺎﯾﻊ ﺑﺰرگ و اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻟﺪار ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ اﺳﻄﻮرهاي دارد؛ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﺣﺠﺎرﯾﻬﺎي ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد ﻧﻘﺶ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻟﺪاري ﺑﺎ 4 ﺑﺎل وﺟﻮد دارد و ﺣﺎﮐﯽ از آﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻟﺪار ﮐﻮروش ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺎلﻫﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي اﻧﺪﯾﺸﻪ واﻻي وي اﺳﺖ. ﺷﯿﺮ ﺑﺎﻟﺪار ﺑﺎ ﺳﺮ اﻧﺴﺎن درﮐﺎخ ﻫﺪﯾﺶ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻫﻨﺮ اﺷﻮر ﺑﺎ ﻫﺨﺎﻣﻨﺶ ﺑﻮده و ﻧﻤﺎد ﻓﺮ و ﻫﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺣﻠﻘﻪاي ﺑﺎﻟﺪار ﻧﺸﺎن از ﻧﯿﺮوي ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﺳﻤﺎﻧﯽ داﺷﺘﻪ، ﺳﺮ ﻣﺮد ﻧﺸﺎن از ﺳﻦ و ﺑﺰرﮔﯽ، دﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﯾﺎد اﻫﻮرا ﺑﻮدن و ﺣﻠﻘﻪ در دﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﺑﻮدن ﺑﻪ ﻋﻬﺪ و ﭘﯿﻤﺎن اﺳﺖ. ﺑﺎلﻫﺎ ﮔﻮﯾﺎي ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و ﺳﺮﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ ﻫﺮ ﺑﺎل ﺳﻪ ﺑﺨﺶ دارد ﮐﻪ ﺑﯿﺎنﮐﻨﻨﺪهي ﮔﻔﺘﺎر ﻧﯿﮏ، ﮐﺮدار ﻧﯿﮏ و ﭘﻨﺪار ﻧﯿﮏ اﺳﺖ. داﯾﺮه ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺑﺎلﻫﺎ ﮔﻮﯾﺎي روزﮔﺎر ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎن و در ﻋﻤﻞ، زﻧﺪﮔﯽ روي داﯾﺮه اﺳﺖ ﮐﻪ در دﻧﯿﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻧﺴﺎن و در ﺟﻬﺎن دﯾﮕﺮ ﭘﺎداش و ﺟﺰاي آن اﺳﺖ. داﻣﻦ ﺑﺮاي زﯾﺮ اﻓﮑﻨﺪن ﺑﺪﯾﻬﺎ و دو رﺷﺘﻪ اوﯾﺨﺘﻪ ﺑﺮاي ﻣﯿﻨﻮي ﺑﺪ و ﻣﯿﻨﻮي ﺧﻮب ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در اﻧﺪﯾﺸﻪ اﻧﺴﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻟﺪار ﺑﺎ ﺑﺪن ﮔﺎو ﮐﻪ در ﺣﺠﺎرﯾﻬﺎي دروازهي ﻣﻠﻞ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ﻣﻔﻬﻮم ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﻌﺎﺑﺪ و ﮐﺎخ ﻫﺎي ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ در ان دوره ﺑﻮده و ﻧﻤﺎد ﻓﺮ و ﻫﺮ در ﺣﺠﺎرﯾﻬﺎي ﺟﻠﻮس ﺷﺎه ﺑﺮ ﺗﺨﺖ در ﮐﺎخ ﺳﻪ دروازه، در ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻣﺰﯾﻦ ﺳﺎﯾﺒﺎن، در ﺳﺎﯾﺒﺎن ﭘﻠﮑﺎن ﺷﺮﻗﯽ ﮐﺎخ اﭘﺎداﻧﺎ، در ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺎر ﻋﺎم ﺧﺸﺎﯾﺎر ﺷﺎ، در ﺗﺎﻻر ﺻﺪ ﺳﺘﻮن، روي ﻗﺎﻟﺐ ﺗﺰﯾﯿﻨﯽ ﭘﻠﮑﺎن اﭘﺎداﻧﺎ و ﺗﭽﺮ ﺑﺎﻻي ﺳﺮ اﺑﻮﻟﻬﻮل ﺷﯿﺮ ﺑﺎﻟﺪار ﺑﺎ ﺳﺮ اﻧﺴﺎن در اﯾﻮان ﺷﻤﺎﻟﯽ ﮐﺎخ ﻫﺪﯾﺶ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻫﻨﺮ اﺷﻮر و ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺧﺸﺎﯾﺎرﺷﺎ ﻣﻤﺘﺎز و ﻣﺸﺨﺺ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯽﮔﺬارد ﮐﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن در زرﺗﺸﺖ وﻇﯿﻔﻪ دارد در اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺧﻮد ﺧﻮﺑﯽ ﻗﺮار دﻫﻨﺪ و ﺑﺪي را دور ﮐﻨﻨﺪ، ﻟﺬا ﺑﺎل در ﻫﻤﻪ ي ﺣﺠﺎريﻫﺎ و در اﺳﺎﻃﯿﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي روح و ﺣﯿﺎت ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.