چکیده:
هدف: سنجش ریسک پروژه‌ها و ارتباط آن با بازده، یکی از عوامل اساسی در تصمیم‌های سرمایه‌گذاری است. به‌گونه‌ای که اجتناب از ریسک و ریسک‌پذیری بیش از حد در نهایت بر ارزش شرکت تأثیر می‌گذارد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه بین سطح ریسک‌پذیری شرکت و ارزش شرکت است. به‌علاوه، رابطه بین نقدشوندگی سهام و ارزش شرکت نیز مورد مطالعه قرار گرفته است.روش: برای آزمون فرضیه‌های پژوهش، تعداد 156 شرکت از شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1393 تا 1397 مورد مطالعه قرار گرفته است. داده‌ها به روش همبستگی با استفاده از الگوی رگرسیونی و مبتنی بر ساختار مقطعی و نرم‌افزار Eviews تجزیه و تحلیل شده است.نتایج: نتایج پژوهش نشان می‌دهد ریسک‌پذیری شرکت رابطه مثبت و معنی‌داری با ارزش شرکت دارد. با این حال، شاخص‌های مختلف نقدشوندگی حاکی از نتایج مختلفی است؛ به‌گونه‌ای که نسبت گردش سهام، نسبت عدم نقدشوندگی آمیهود و درصد سهام شناور آزاد فاقد رابطه معنی‌دار با ارزش شرکت هستند ولی رتبه نقدشوندگی شرکت رابطه مثبت و معنی‌داری با ارزش شرکت دارد. به‌علاوه، نتایج نشان می‌دهد نقدشوندگی سهام، رابطه بین ریسک‌پذیری و ارزش شرکت را تعدیل نمی‌کند.نوآوری: در پژوهشهای داخلی تاکنون رابطه بین ریسک‌پذیری شرکت و ارزش شرکت مورد مطالعه قرار نگرفته است. به‌علاوه، الگوی معرفی‌شده برای سنجش ریسک‌پذیری تاکنون در پژوهشهای داخلی مورد استفاده قرار نگرفته است و به‌جای استفاده از داده‌های مالی (انحراف معیار بازده سهام) از داده‌های حسابداری برای تبیین ریسک‌پذیری استفاده شده است.
Objective: Measuring project risk and its relationship to returns is one of the key factors in investment decisions. In such a way that avoiding risk as well as excessive risk-taking ultimately affects the value of the company. The main purpose of this study is to investigate the relationship between corporate risk-taking level and firm value. In addition, the relationship between stock liquidity and firm value has been studied.Method: To test the research hypotheses, 156 companies listed on the Tehran Stock Exchange between 2014 and 2018 have been studied. The data were analyzed by correlation method and using a regression model based on cross-sectional structure.Results: The research results show that corporate risk-taking has a positive and significant relationship with firm value. However, different liquidity indicators show different results. As the stock turnover ratio, the ratio of non-liquidity of Amihud and the percentage of free floating stocks have no significant relationship with firm value, but the firm's liquidity rating has a positive and significant relationship with firm value. In addition, the results show that stock liquidity does not moderate the relationship between risk-taking and firm value.Innovation: In domestic (Iranian) researches, the relationship between corporate risk-taking and company value has not been studied. In addition, the model introduced to measure the corporate's risk-taking has not yet been used in internal research, and instead of using financial data (standard deviation of stock returns), accounting data has been used to explain the corporate's risk-taking.
خلاصه ماشینی:
مطالعات قبلی نشان داده است تمایل کارآفرینان برای پذیرش ریسک در تعقیب فرصت‌های سودآور بخشی اساسی در رشد اقتصادی بلندمدت کشورها محسوب می‌شود (John, Litov & Yeung, 2008)؛ در این راستا پژوهشهای متعدد قبلی نشان داده است ریسک‌پذیری (انتخاب پروژه‌هایی که عدم قطعیت زیادی در ارتباط با جریان‌‌های نقدی مورد انتظار آتی آنها وجود دارد) به‌طور میانگین ارزش شرکت را افزایش می‌دهد ( Shin & Stulz, 2000; Imhof & Seavey, 2014; Jensen & Meckling, 1976)؛ همین‌‌طور نقدشوندگی سهام نیز یکی از عوامل اساسی تعیین‌کنندۀ ارزش شرکت معرفی شده است ( Fang, Noe & Tice, 2009; Gao, Jiang & Zhang, 2019).
این رفتار متأثر از دو دیدگاه است: اول اینکه، با نگه‌داری منابع مازاد شرکت می‌توانند این منابع را به هزینۀ سهامداران برای حداکثرسازی مطلوبیت خودشان مصرف کنند (Jensen & Meckling, 1976) و دوم اینکه، در اتخاذ تصمیمات سرمایه‌گذاری، ریسک شخصی خودشان را در نظر می‌گیرند (May, 1995) و با توجه به اینکه مدیران به‌‌آسانی سهامداران نمی‌توانند ازطریق تنوع‌‌سازی، ریسک خود را کاهش دهند، کاهش ریسک خود را در سطح شرکت لحاظ می‌‌کنند و به دنبال آن سرمایه‌گذاری در پروژه‌های ریسکی ولی باارزش برای سهامداران، با پروژه‌های کم‌‌ریسک جایگزین می‌شود؛ چون پروژه‌های ریسکی هزینه‌های شخصی مدیران را افزایش می‌دهد ( Amihud & Lev, 1981; May, 1995; Parrino, Poteshman & Weisbach, 2005)؛ با این وجود نقش مدیریت ریسک سازمانی تنها افزایش ثروت سهامداران نیست؛ بلکه در افزایش ارزش شرکت نیز نقشی اساسی ایفا می‌‌کند (Jalilvand, Rostami Noroozabad, Askari Firoozjaei & Rahmaniani, 2019).
(
, 
, 
)
