چکیده:
افغانستان، سرزمین تحولات سخت است. رژیمهایی در آن پدید میآیند به سختی میمانند و به سهولت از
بین میروند؛ به گونهای که از ۱۳۵۲ تا امروزهفت نوع حکومت به خود دیده است افغانستان به همین
نسبت برای همسایگانش، نعمت و نقمت را تومان دارد. افغانها یک بار دولت «نامدار» صفوی را در ایران
براند اختهاند و یک بار دشمن اصلی ایران را به خواری از مرز و بوم خود راندهاند. افغانستان درویشی توانگر
است. کشوری با حدود ۱۱ معدن و کان ارزشمند به ارزش تقریبی سه تریلیون دلار؛ درعین حال همین
امروز سازمان ملل میگوید بدون حمایت بینالمللی از پی اداره خود برنمیآید !
«طالبان» دراین سرزمین هماینک در آستانه تشکیل دومین دولت خود است. دولتی که بیش از آنکه نسبتی با
«اسلام حنفی» داشته باشد با «اسلام پشتون» سازگار است. اسلام پشتونی آمیزهای ازتساهل صوفیگرایانه و
خشونت پشتون است» ففه آن فقه پشتون و روش آن پشتونی است با این تفاوت که حالا «سیاستمداران
طالب»دریافتهاند، مسیر برای یک حکومت پشتون ولایانه هموار نیست و باید پارهای اصلاحات را بپذیرند.
تحولات افغانستان از سوی دیگر برای جمهوری اسلامی در کنار تهدیدات و تحذیرات، فرصتهای
ویژهای به همراه دارد. افغان بیش از هر همسایهای با «ایران» نسبت دارد، تاریخ فرهنگ، زبان، آداب و رسوم
افغان ایرانی است در عین حال «افغان آزاد» مدیون جمهوری اسلامی هم هست چرا که در اخراج آمریکا از
این مرز و بوم» به جز ایران کسی را در کنار و معاضد خود ندیده است. با مقداری تسامح میتوان گفشت
هماینک «افغانستان طالب» میان دو نیروی منطقهای قرار گرفته است؛ ایران و پاکستان. طالبان در باطن خود
ایران را آزادیبخش و پاکستان را اشغالگر میداند هر چند نمیتواند این را با صراحت بیان کند. طالبان خط
یا مرز ۲۴۳۰ کیلومتر دیورند با پاکستان را خیانت انگلیسیها علیه «ملت پشنون» به حساب آورده و پشتون
والیهای شمال پاکستان را بخشی تجزیهشده از خاک کشور خود به حساب میآورد.
Afghanistan is a land of hard changes. Regimes that arise in it remain
difficult and easily destroyed; As it has seen seven types of government
since 1352, Afghanistan has both blessings and retribution for its neighbors.
The Afghans once overthrew the "famous" Safavi government in Iran and
once drove the main enemy of Iran out of their borders. Afghanistan is a rich
dervishes. A country with about 11 valuable mines and ores worth
approximately $ 3 trillion; At the same time, today the UN says that it will
not be able to control its administration without international support!
The Taliban in this country is now on the verge of forming a second
government, one that is more compatible with Pashtun Islam than with
Hanafi Islam. Pashtun Islam is a mixture of Sufi tolerance and Pashtun
violence. Its jurisprudence is Pashtun jurisprudence and its method is
Pashtun. The difference is that "Taliban politicians" now realize that the path
to a Pashtun government is not smooth and that they will have to accept
some reforms.
The developments in Afghanistan, on the other hand, bring special
opportunities for the Islamic Republic, in addition to threats and warnings.
Afghans are more related to "Iran" than any other neighbor, Afghan history,
culture, language, customs are also Iranian "Free Afghan" owes to the
Islamic Republic because in the expulsion of the United States from this
border, except Iran it has not seen anyone beside him. With some tolerance,
it can be said that "Afghanistan Talib" is now between two regional forces;
Iran and Pakistan. The Taliban inwardly see Iran as liberating and Pakistan
as occupying, although it cannot say so explicitly. The Taliban consider the
2,430-kilometer Durand Line border with Pakistan a British betrayal of the
"Pashtun nation," and the Pashtun provinces in the northern of Pakistan a
fragmented part of their country.
خلاصه ماشینی:
(مژده، 1382: 28 ـ 27) پیش از این در تاریخ 20 اسفند 1373 یعنی در آغاز حرکت طالبان برای تصرف افغانستان، شخصیت جهادی برجسته شیعه «عبدالعلی مزاری» در ولایت میدان افغانستان در حالی که اسیر طالبان بود، به شهادت رسید منابع اطلاعاتی ایران عامل این ترور را سرویس اطلاعاتی پاکستان دانستهاند و بعضی از منابع خارجی طالبان را مسئول به شهادت رسیدن آقای مزاری دانسته و گفتهاند قدرت فوقالعاده مزاری در بسیج مردم و توانایی او در تقریب بین مذاهب سبب گردید طالبان آن را یک مانع مهم در سیطره کامل بر افغانستان و به خصوص بر ولایات شمالی آن بداند و از میان بردارد.
com) مرحوم «عبدالله نوری» رهبر حنفی «حزب نهضت اسلامی تاجیکستان»، در زمانی که حکومت افغانستان دست طالبان بود، به یکی از دیپلماتهای ایرانی گفته بود «اشتباه نکنید، فکر طالبان فکر حنفی است و در ورای فکر حنفی هم کار نمیکند» وی در جریان سفر به قندهار با «ملاعمر» رهبر وقت طالبان ملاقات کرده بود و در پاسخ به این سؤال که ملاعمر برای ایران چه پیامی به شما داد، گفته بود «ملاعمر از من خواست به شما بگویم آمریکا میخواهد مار را بگیرد و به شکم شیر بزند تا هر دو کشته شوند» منظور او از مار دولت طالبان و مراد او از شیر جمهوری اسلامی بود.