چکیده:
اهداف: برنامه بهداشت روان در کشور ایران از سال 1367 تصویب و در نظام مراقبت‌های اولیه به‌ویژه در مناطق روستایی ادغام شد. این برنامه طی چند دهه گذشته توسعه زیادی یافته است. با توجه به تغییرات جمعیت‌شناختی در کشور وگسترش زیاد شهرها نیاز به برنامه‌ای منسجم برای ارائه خدمات سلامت روان در مناطق شهری احساس شده است. هدف از انجام این مطالعه ارائه الگویی کاربردی برای خدمات سلامت روان در بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی شدید در مناطق شهری بود.
مواد و روش ها: این طرح بر اساس مرور منابع، استفاده از بهترین شواهد، الگوی سازمان جهانی بهداشت، خدمات موجود در کشور، همکاری بین بخشی، شرح وظایف سازمان‌های ذی‌نفع، برخورداری از نظرات متخصصان و صاحب‌نظران ملی و بین‌المللی تدوین شد. در این الگو خدمات بهداشت روان شهری برای جمعیت صدهزار نفری برآورد شده است.
یافته ها: الگوی تدوین‌شده برای ارائه خدمات فوری روانپزشکی انسجام بیشتر و افزایش ظرفیت آموزشی و مهارتی میان کارکنان سرویس‌های 110، 115 ،123 و 1480 و نیز فضایی برای بستری سه تا پنج بیمار اورژانسی در جنب بیمارستان عمومی را پیشنهاد می‌کند. نظر به بیماردهی جمعیت صدهزار نفری، به خدمات جامعه‌نگر شامل دو تا سه تیم ویزیت در منزل برای پوشش هشتاد بیمار برای هر تیم و سه مرکز روزانه برای ارائه خدمات به چهل بیمار نیاز خواهیم داشت. در صورت ایجاد خدمات جامعه‌نگر، برای ارائه خدمات بستری به دوازده تخت حاد روانپزشکی و پنج تخت برای بستری میان‌مدت توان‌بخشی نیاز داریم. از نظر اشتغال و اسکان نیز به ترتیب پنجاه بیمار نیاز به اشتغال حمایت‌شده خواهند داشت و دو آپارتمان به مساحت حدود 60 متر برای اسکان حدود هشت نفر نیاز خواهد بود. تهیه و ارائه خدمات گفته‌شده نیاز به مشارکت همسو میان سازمان‌های ذی‌نفع دارد. پزشک خانواده در استمرار خدمات درمانی به بیماران شدید و خفیف روانپزشکی تحت نظارت مستمر متخصصین نقش مهمی ایفا خواهد کرد.
نتیجه گیری: برای رسیدن به الگوی مطلوب خدمات سلامت روان در شهرها به گونه‌ای که بتواند خدمات جامع به بیماران در سطوح مختلف از پیشگیری و مراقبت تا درمان و بازتوانی را ارائه کند، نیاز به هماهنگی بین سازمان‌های ارائه‌دهنده این خدمات دارد. برای ایجاد چنین شبکه‌ای، استفاده از خدمات موجود، بار مالی و ساختاری کمی را به سیستم مدیریتی سلامت روان کشور تحمیل خواهد کرد.
Introduction: Mental health in Iran was approved in 1988. However, and then this program was integrated into the primary care system in our country and was implemented within the villagerschr('39') family physician program with great success. In urban areas, there is no structured health network. However, regarding the demographic changes in the countrychr('39')s population, huge sprawling of cities, and the changes in urban-rural population proportion, demands for a coherent plan to provide mental health services to the urban population are felt more than ever. This study aimed to investigate the feasibility and establishment of a model of urban mental health network for severe psychiatric patients.
Methods: This plan is based on resource reviews, Use the experiences of other countries, Model World Health Organization, The services available in the country currently run by the beneficiary organizations, Description of the responsibilities of the responsible organizations, Collaboration between the Ministry of Health and various organizations responsible for mental health, Having the views of national expert and international constant in this field from other countries cooperated with the aim of examining how to compile a coherent and integrated urban health service plan. This model is estimated by community-based services for 100,000 people.
Results: The proposed model for providing immediate psychiatric services with greater cohesion and increasing training and skills capacity among staff 110, 115, 1480, and 123 services, as well as a space for hospitalization of 3 to 5 emergency patients next to the public hospital, is recommended. Depending on the number of patients in a population of 100,000, we will need community-based services, including 2 to 3 home visit teams to cover 80 patients per team, and 3 daily centers to provide services to 40 patients. If community-based services are provided, we will need 12 acute psychiatric beds and 5 beds for mid-term rehabilitation to provide inpatient services. In terms of employment and accommodation, 50 patients will need supported employment, respectively, and two apartments with an area of about 60 meters will be needed to accommodate about eight people. The provision of the above services requires the equal participation of the interested organizations. The family physician will play an essential role in continuing medical care for severe and mild psychiatric patients under the constant supervision of specialists
Discussion and Conclusion: To achieve a better model of mental health services in cities that can cover a wide range of people in urban areas and at various levels from prevention and care to treatment and rehabilitation, we need the coordination between the organizations providing these services for the accurate planning of the interests of each organization, elimination of duplicate services, and saving human capital and resources of the country.
(
, 
, 
)
